Jakie to szczęście, że najpierw obejrzałam film, a potem wyczytałam się w książkę. Gdybym zrobiła odwrotnie - czułabym się rozczarowana, a tak miałam doskonałą okazję, by pogłębić wiedzę, poszerzyć znajomość postaci obydwu papieży i ich wpływu na Kościół.
Opowieść filmowa, choć poważna, pokazująca trudne momenty w życiu obydwu kardynałów, niesie ze sobą również przesłanie o przyjaźni, o wspólnocie (nie myśli, czy sposobu bycia) doświadczenia odpowiedzialności bycia papieżem. Ojcem Kościoła, tym, którego słowa i decyzje mają wpływ na życie wielu milionów ludzi. To piękny pokaz tego, w jakim momencie należy powiedzieć koniec, ale też pokaz samoświadomości. Mocno zarysowany został także konflikt w sposobie pojmowania posługi wiernym, zarówno tej kapłańskiej, kardynalskiej, jak i papieskiej.
A jednak bez lektury książki Anthonego McCartena czułabym się uboższa. Uboższa o wiedzę o obydwu mężczyznach, którzy są papieżami.
Już na samym początku książki autor zadaje kluczowe pytanie - co z dogmatem o nieomylności papieża, jeśli papieży mamy dwóch i wiadomo, że różnią się oni w poglądach na wiele istotnych dla Kościoła spraw? Co takiego cechuje kardynała, który nie ma doświadczenia duszpasterskiego, by chcieć mu powierzyć rządzenie katolicką częścią świata? Jak dużą trzeba mieć siłę, by pogodzić się z tym, że każde z oficjalnie opublikowanych słów, każda decyzja, ma niebywale wielki wpływ na życie innych. Gdzie znaleźć pokorę, która pozwoli zatrzymać wielowiekową tradycję epatowania bogactwem papieskim? A w końcu - jak stanąć w prawdzie o sobie, swoich słabych stronach, prawdzie, która nie będzie ucieczką?
Żyję nieco poza nurtem wiadomości i doniesień medialnych. Pewne rzeczy jednak do mnie docierały. Jak się okazuje, po lekturze książki Dwóch papieży, nie dość dokładnie. O niefortunnych wypowiedziach burzących kruche, pozytywne relacje z muzułmanami, o działaniach, które odczytać można jako działanie przeciwko żydom i wreszcie o skali tego co ukrywane było przez lata i nadal jest, czyli molestowania seksualnego, dogłębnie dowiedziałam się z książki.
Książka wymaga. Zmusza do myślenia. Stawia pytania. To doskonała lektura - taka, w której osoby wierzące mogą sprawdzić swoje podejście do własnej wiary i Kościoła.
Polecam.
Komentarze