Pewnie nie zauważyłabym tej książki, gdyby nie to, że stała wśród wielu innych polecanych letnich lektur na specjalnym regale przygotowanych przez bibliotekarki. Pożyczyłam, zaczęłam czytać i czytałam wiedziona jedynie chęcią solidnego doczytania, żeby przekonać się czy to, że książka nie spodobała jest uzasadnione.
Jest.
Dziennikarka czasopisma National Post w lutym 2007 roku postanowiła zmienić swoje nawyki i zostać osobą świadomą ekologicznie. Obiecała sobie i czytelnikom, założonego w celu wytrwałości w postanowieniu, bloga, że każdego dnia będzie wprowadzała jedną zmianę. Każdy z miesięcy, w książce, stanowi spory rozdział, bo choć Autorka nie opisuje wszystkich wymienianych na początku miesiąca zmian, to kilka z nich uznaje na tyle ważne, by szczegółowiej o nich napisać.
Mamy zatem: zatrzymuj się wyłącznie w hotelach przyjaznych środowisku, bierz dwuminutowe prysznice, nie używaj piekarnika, przykręć termostat, śpij nago, susz naczynia na półce zmywarki, nad roślinami, prasuj ubrania tylko na specjalne okazje, naucz się szyć i naprawiać ubrania, jedz lody w wafelku, a nie plastikowym pojemniku, rób dżemy i przetwory, kupuj wyłącznie używany sprzęt sportowy, czyli kompletnie wszystko, wymieszane ze sobą i dotykające mniejszych i większych obszarów życia.
I byłoby miło, gdyby nie to, że Autorka niemalże każdą podejmowaną zmianę torpeduje czyniąc to w stylu trzpiotowatej dziewoi, która owszem - chce być ekologiczną, ale wolałaby nie wprowadzać żadnych rewolucji w życiu. Czasami odnosiłam wrażenie, że wymyślona przez nią ekologiczna nowość już od samego początku budzi jej sprzeciw i to na tyle silny, bo pisząc o niej i wdrażając ją, robiła to tak, by pokazać, że nie warto, że za mało znacząca, że nie ma powodu, by się tego podejmować.
Czas jakiś temu zapanowała moda na książki powstające na podstawie blogów projektowych. Była robiąca furorę Julie&Julia, były inne, które przekuwały pomysły na fascynację czytelników z całego świata i wreszcie formę drukowaną. Niektóre z nich są warte uwagi, niektóre znacznie mniej. Obawiam się, że Zieloni śpią nago należy do drugiej grupy.
Komentarze