Przyznaję - jestem niepoprawna. Doskonale wiedząc o tym, że gdzie jest początek, tam musi być i koniec, każdorazowo czytam książki o tym jak człowiek decyduje się zacząć dzielić życie ze zwierzęciem i płaczę, gdy owo wspólne życie dobiega końca. Mam jednak świadomość, że między jednym a drugim jest tyle emocji, cudownych doświadczeń i radości, że nie umiem odmówić sobie lektury.
Angielski mastiff. Encyklopedia internetowa podaje, że maksymalna waga tych psów sięga 95-120 kg i są wysokie niemalże na metr. O tym jak bardzo są przywiązane do ludzi oraz jak budować konsekwencję w zachowaniu zdrowych relacji, można przeczytać na wielu stronach, w tym stronach hodowców. A Lauren Fern Watt przedstawia codzienność z Gizelle, którą trudno znaleźć w suchych opisach dotyczących rasy.
Życie z Gizelle wymaga ekwilibrystyki. I nie chodzi tu tylko o to, że Lauren chcąc zamieszkać w Nowym Jorku musi znaleźć mieszkanie, w którym zmieści się razem z psem, ale także o to, że będąc osobą młodą, samotną i chcącą chłonąć życie, musi polegać na bliskich osobach i powierzyć im współdzielenie się opieką nad psem.
Każdy dzień z psem przynosi coś nowego. Miłe i nieco mniej miłe chwile, wspólny bieg dający poczucie wolności, ale też konieczność porządkowania przestrzeni po dużym i jedzącym dużo psie. Podróże, dni doskonałego samopoczucia i dni, w którym trzeba dostrzec, że pies czuje się gorzej.
Pojawienie się psa w życiu człowieka to zmiany. Ale nie tylko te dotyczące funkcjonowania w dniu codziennym osoby towarzyszącej psy. Ów wpływ widać także w relacjach z innymi ludźmi. Jedni stają się naszymi przyjaciółmi, inni - przyjaciółmi naszego psa, a jeszcze inni - giną z naszego kręgu znajomych, bo obecność psa jest dla nich drażniąca.
Jak wiecie - sama ma psa i to dużego (choć Sara jest znacznie mniejsza niż Gizelle). W wielu momentach podczas lektury łapałam się na myśli o tym, co ja bym zrobiła w sytuacji Lauren, jakie byłyby moje decyzje i postępowanie. Zwierzęta w życiu człowieka uczą logistyki, myślenia do przodu, rozważania wszystkiego o krok przed tym, co dzieje się aktualnie. Ale... Nigdy bym z tego nie zrezygnowała:)
Oczywiście - spłakałam się przy tej książce. Myślę jednak, że ktoś, kto sięgnie po Gizelle. Moje życie z bardzo dużym psem jest przygotowany na to, że podczas czytania będą w nim budziły się różne emocje. Każda z nich jest warta tego, by ją poczuć :)
Komentarze
Szkoda, że nikt takich nie pisze o gryzoniach :(
Jeśli mi się uda to zaraz włączę zakładkę z listą książek o zwierzętach. A na szybko - Wielkie małe życie Koontza😊
Idę przeglądać Twoją listę, już widzę, że sporo tytułów znam.;)
znalazłaś coś dla siebie?
Pozdrawiam:)
coś w tym jest;) Polecam Ci również opowieść o sowie, fascynująca:)