Umiem wiedzieć, czy fotografia mi się podoba, czy nie. Wynika to jedynie z mojego, co oczywiste, subiektywnego, poczucia estetyki. I na tym moje umiejętności artystycznego postrzegania świata się kończą;) Wiem, jaki chcę mieć kolor ściany w sypialni i zazwyczaj co na siebie włożyć, żeby nie razić, ale już tworzenie kompozycji, troska o tak zwany wystrój wnętrz mnie przerasta. Dlatego też o przedstawienie Wam albumu Złote Jabłko Kamila Olechwirowicza, poprosiłam Magdalenę Nowak, z którą mam przyjemność pracować i która w mojej ocenie zna się na tym, co artystyczne. To co poniżej, to jej tekst, za który serdecznie dziękuję. Zapraszam:)
Złote jabłko? Pierwsze skojarzenie to dojrzewające sady skąpane w letnim słońcu. Tytuł albumu fotograficznego Kamila Olechwirowicza trafnie nawiązuje do tego co za chwilę wydarzy się po jego otwarciu. Na wstępie dowiadujemy się czym owo jabłko dla artysty jest. Zastanawiając się chwilę jabłko jest ważnym symbolem zarówno w mitologii, religii, literaturze…
Obok każdej fotografii artysty znajduje się wnikliwa analiza dzieła, namawiam jednak do „obejrzenia” obrazu. Nie zapominajmy, że to on odgrywa tutaj główną rolę. Fotografia jest niezwykłą dziedziną sztuki, która pozwala na przeżywanie w bardzo osobisty sposób. Niezwykła gra światła, realizm, przeplatanie się czerni z bielą nadają poszczególnym kadrom niezwykłego charakteru. Wszak światło nadaje życie i sens fotografii.
Fotografie Kamila Olechwirowicza zapraszają do poznania historii, jedne z nich są dłuższe inne, są tylko wzmianką. Obecna w nich młodość, dojrzałość, przemijalność – może stanowić metaforę życia. Narodziny i śmierć, pełnię i pustkę, radość i smutek. Autorzy tekstów, które towarzyszą fotografiom także zostawili odbiorcy wiele niedopowiedzeń, zachęcają do własnej interpretacji.
Jak wiele odmian, gatunków jabłka, tak i różne obrazy uchwycone za pomocą obiektywu, mówią o mnogości ujętych tematów. To tajemniczość, zaskoczenie, rozkoszowanie się smakiem lub rozczarowanie a wręcz zapomnienie? Być może tytułem prac „Złote jabłko” Kamil Olechwirowicz nakłania do wyboru, tego które jest najcenniejsze z całego zbioru…
Pięknem monochromatycznej fotografii jest to, że pozwala się skupić na tym co ważne. I takich przeżyć życzę.
Polecam wystawę Kamila Olechwirowicza, która za chwile zostanie zainaugurowana w Mazowieckim Instytucie Kultury http://www.mik.waw.pl/zapowiedzi/item/2178-15-lutego-kamil-olechwirowicz-zlote-jablko-fotografie.html
Komentarze