Nie będę Was epatowała opowieściami o tym jak wiele czasu minęło od chwili, w której mogłam sobie pozwolić na urlop taki jak ten zakończony tydzień temu. Urlop, podczas którego opiekę nad zwierzętami pełniła bliska mi osoba, kochająca Kociokwiki tak samo jak ja. Urlop bez kotów i psa, bez obowiązku spacerów, karmienia, bez wpadających do talerza kocich wąsów, żwirku pod stopami i sierści w kawie. Kocham swoje zwierzęta, ale uwierzcie mi – czasami dobrze jest pożyć bez poczucia 100% odpowiedzialności za nie.
Dwa tygodnie spędzone poza domem. Dwa tygodnie, na które zapakowałam niewielkich rozmiarów plecak wkładając do niego notes, dwie książki i kilkanaście e-booków wraz z pożyczonym czytnikiem [Sz., dziękuję:)], niewiele ubrań (po czasie okazało się, że za wiele), kilka kosmetyków. Ciepła kurtka, wygodne buty, podwójne rękawice oraz dokumenty dopełniły reszty. Tak naprawdę było mi trzeba wyjazdu, zmiany miejsca, a wyboru dokonałam zdając się nieco na przypadek i łut szczęścia.
I tak oto – dzięki szczęśliwemu przypadkowi – rankiem pierwszego dnia urlopu trafiłam do miasta położonego nad jeziorem, otoczonego górami i z zabudową tak urokliwą, że nie mogłam oderwać oczu.
Odwiedziłam muzeum paleontologiczno-zoologiczne (zastanawiając się nad tym, czy wegański styl bycia pozwala na odwiedziny w muzeum z preparowanymi zwierzętami), wystawę sukulentów, popodziwiałam jezioro, odwiedziłam kilka bibliotek i jeden z wielu budynków uniwersyteckich, by na koniec zachwycić się choinką, na gałązkach której powieszono kryształy pewnej znanej firmy jubilerskiej.
Nieco później przewędrowałam do innego kawałka świata i tam na nowo zachwyciłam się morzem i pustymi plażami. Wędrowałam na przekór wiatrom, a gdy mimo termoaktywnej odzieży było mi zimno, biegałam wzbudzając zdumienie ptaków. Jak każdy miłośnik twórczości Joanny Chmielewskiej szukałam bursztynów w kupach ciemnych śmieci wyrzucanych przez fale na brzeg i z przyjemnością dokładałam do już znalezionych kolejne, i kolejne. Wieczory spędzałam na doskonale wyposażonej i bardzo przestronnej siłowni.
Dwa tygodnie to mnóstwo czasu. Na spacery, czytanie, myślenie. Sporo rzeczy mi się uporządkowało, kilka przewartościowało. Mam potrzebę zmian, ale o tym jakie to będą zmiany napiszę Wam kiedy indziej.
Dziękuję Mamie i Siostrze za ten urlop – prezent urodzinowy. To był doskonały czas.
Komentarze