Uwiodła mnie ta książka.
Idealnie dopasowane do tekstu ilustracje Karla Lagerfelda, proste, aczkolwiek w ów prosty sposób przedstawiający ulotność modnej sylwetki w niemniej modnym stroju, stanowią doskonałe uzupełnienie słów Coco Chanel. Słów, które Paul Morand zapisywał po każdym spotkaniu z ową ikoniczną postacią i które - wyszperane po wielu latach stają się opowieścią Chanel o tym, co uznała za istotne na tyle, by opowiedzieć swojemu rozmówcy.
Mowa zatem jest o dzieciństwie, o kompleksach, obawach i umiłowaniu prostoty. O przyjaciołach i tych, którzy byli niekoniecznie mile widziani. O miłościach, westchnieniach i porywach serca, przy jednoczesnym dość racjonalnym spojrzeniu na świat. No i o strojach, o tym co kobiety noszą, a co nosiły i przy wydatnej pomocy Chanel udało im się z siebie zrzucić.
Chanel opowiadająca Morandowi o tym, co o życiu myśli, nie stroni od dość zdecydowanych wypowiedzi. A jednocześnie wiele w jej słowach odnaleźć można mądrości, trafnych spostrzeżeń dotyczących funkcjonowania kobiet i mężczyzn w świecie, ról w jakie sami wchodzą mimo, że czasami próbują się przeciwko nim buntować.
Czar Chanel opublikowano czterdzieści lat temu. Obecne wydanie, to wzbogacone przez Lagerfelda, być może zaskakuje czytelników mniej, niż tych, którzy czytali to samo w 1976 roku. Ale nie wierzę, że ówcześni czytelnicy mogli przejść obok tej książki obojętnie. Życzę, abyście i Wy dali się ponieść tej opowieści.
Komentarze