Książki w wersji audio

Zintensyfikowało mi się słuchanie. Wpadłam w nie po - nomen omen - uszy i gdy wychodzę z domu bez włączonego audiobooka, to jakoś mi dziwnie. Ostatnio miałam okazję posłuchać tego, co polecić warto, ale też zetknąć się z czymś, co zainteresowało mnie o wiele mniej. Kolejność - od najbliższego sercu:-)

Tak naprawdę nie umiałabym określić, czy w audiobookowej wersji powieści "Zły" Leopolda Tyrmanda większe wrażenie robił na mnie poetycki język i umiłowanie Warszawy widoczne w książce, czy sposób w jaki Adam Ferency opowiedział "Złego". Bo, Mili Czytelnicy bloga, Adam Ferency nie przeczytał powieści, on ją mnie (ale i Wam, jeśli zechcecie) opowiedział. 

Owszem, z pozoru wydawać się może, że "Zły" to historia półświatka, walk między warszawską łobuzerką, gangami. Ale dla mnie to opowieść o mieście, które miało klimat i tożsamość, o mieście i jego ludziach - fryzjerach, kierowcach autobusów, mieście i miejscach w tymże - lodowiskach, targowiskach i ich kolorycie.

Zakochałam się w "Złym", zauroczyłam tym, w jaki sposób powieść została przygotowana do słuchania - w wielu miejscach, adekwatnie do tekstu dołączono dźwięk - zatłoczonej ulicy, kawiarni, itp. Bywały momenty, że myliła mi się rzeczywistość dźwiękowa książki z tą realną; szczególnie, gdy spacerując po parku słyszałam zagrzewających do gry kibiców lokalnej drużyny piłkarskiej ;-)

Zdecydowanie najlepszy audiobook jakiego słuchałam ostatnio.

Ominął mnie fioł na punkcie "Gry o tron". Nie czytałam książek, nie oglądałam serialu i nie rozumiałam hasła "Ubieram się na czarno, bo jestem z Nocnej Straży". I nagle wiele osób wokół mnie zaczęło mówić, że powinnam, muszę, ale jakże to... Skusiłam się na wersję audio i nie żałuję:-)

Historia opowiedziana w powieści z początku wydawała mi się zbyt chaotyczna, by ją zrozumieć. Potem, gdy już zaczęłam rozumieć kto jest kim i jakie ma powiązania z kolejnymi bohaterami, zaczęłam bardziej skupiać się na wydarzeniach niż na osobach. Kibicowałam młodszej córce Eda Starka w walce o bycie wolną od konwenasów, złościłam się na brata Denerys, który nie dostrzegał, że to nie w nim kumuluje się potęga rodu, zależało mi na wilkorach i ich dobrym samopoczuciu. W pewnym momencie tak bardzo zaangażowałam się w książkę, iż widząc coraz bliższy koniec powieści, zaczęłam odwlekać słuchanie kolejnych rozdziałów. I ze smutkiem uświadomiłam sobie, że poznawszy pierwszy tom, nie poznam w pełni losów jego bohaterów. Gdy zabili mi Namiestnika byłam oburzona! Ech, te emocje;-)

Popadnięcie w fascynację opowiadaną w powieści historią ułatwił sposób w jaki audiobook został przygotowany. Prawie każda z postaci książkowych ma swojego aktora, a całość zrealizowana jest niczym słuchowisko (TU znajdziecie dokładną informację kto komu oddał swój głos). Słucha się tego niczym baśni, dość krwawej, przyznaję, a ów niesamowity klimat dźwiękowy "Gry o tron" sprzyja wybuchom emocji.

Bardzo możliwe, że gdyby nie "Zły" i "Gra o tron" to historia chłopca z blizną na czole wyforsowałaby się na początek mojego prywatnego rankingu. Doskonali lektorzy, czytający tak, że niemalże słuchać było w głosach poszczególnych postaci ich wygląd i cechy charakteru, oddający głosem bogactwo świata magicznego i nieco zaściankową przaśność mugolskiego, budujący napięcie wszędzie tam, gdzie powinno ono być. Jeśli zdziwiliście się, że piszę o lektorach nie o lektorze, to wyznam Wam, że i dla mnie osobą nierozerwalnie związaną z Harrym Potterem był Piotr Frączewski. Do tego stopnia, że gdy włączywszy "Czarę Ognia" usłyszałam głos Wiktora Zborowskiego zaczęłam uważnie oglądać płyty martwiąc się, że padłam ofiarą oszustwa;-)

Ucieszyłam się widząc tę książkę w wersji audio - chciałam poznać jej treść, a drukowana była mało dostępna. Historia życia Scotta Jurka okazała się nie być aż tak fascynująca, jak myślałam, że będzie. Z drugiej strony - chyba przyłożyłam do tej książki zbyt dużą wagę oczekując nie wiedzieć jak ważnych informacji. A to po prostu człowiek, który z biegania uczynił swój sens życia, który dostrzegł, że to co je, ma niebagatelny wpływ na wyniki sportowe i pod wpływem tej obserwacji został weganinem. Przeczytane poprawnie, w neutralny sposób.

Być może zdziwicie się widząc "Jedwabnika" na nieco oddalonym, od czołówki zestawienia, miejscu. Niestety - książka nie zachwyciła mnie na dwóch płaszczyznach. Pierwsza - to fabuła. O ile Cormorana Strike'a zdążyłam polubić już  podczas lektury "Wołania kukułki", tak sprawa z jaką mierzył się w "Jedwabniku" miała na tyle odrażające wątki, że wpływało to niezbyt pozytywnie na odbiór powieści. Źle się czułam z tą książką.

Kolejny minus to niestety lektor. Maciej Stuhr grał, próbował tworzyć głosem kolejnych bohaterów i za nic mu to nie wychodziło. Do tego stopnia, że po kilku pierwszych rozdziałach zastanawiałam się nad pożegnaniem z książką.

Dlaczego wysłuchałam całej powieści? Dla Cormorana i jego asystentki:-)

Lubię głos Krzysztofa Gosztyły i książki w jego interpretacji. Nicholasa Sparksa "popróbowałam" pierwszy raz i raczej nie będzie to autor, po którego powieści będę sięgała.

"Bezpieczna przystań" to historia kobiety, która uciekła od maltretującego ją męża i próbuje ułożyć sobie na nowo życie w innej, niż dotychczas mieszkała, części Stanów Zjednoczonych. Ma świadomość, że mąż będzie jej szukał, ale otoczona życzliwymi ludźmi powoli zapomina o ostrożności i pozwala sobie na bycie szczęśliwą.

W małym francuskim miasteczku nieczynną oberżę postanawiają przywrócić do życia Anglicy. Zmagają się z niechęcią mera, który chętniej na miejscu właściciela lokalu widziałby swego krewnego, z rezerwą pozostałych mieszkańców oraz z problemami finansowymi i przedziwnymi inspekcjami, których wyniki są dla nich zwiastunem bankructwa. 

Gdy skończyłam słuchać "Jedwabnika" próbowałam "Nielegalnych", "Profesora Stonera" i czegoś jeszcze. Żadna z nich nie wzbudziła mojego entuzjazmu, więc wróciłam do kryminału. Robert Jarociński świetnie przedstawia świat powieści, polecam.