W domu kociarzy spotkacie najróżniejsze rzeczy. Oczywistości, czyli kuwety, miski i legowiska. Są też parapetniki, półki zamocowane na ścianach niby to na książki, czy kwiatki, a przecież wiadomo, że na kota, miski, dzbanki, czy kufle, z których koty pijają, jakieś zabawki.
Są również rzeczy, które na pierwszy rzut oka - szczególnie oka nie doświadczonego z obcowaniu z mruczącymi domownikami - z kotami się nie kojarzą. Jakie? Kartony różnej wielkości, z powycinanymi bądź nie dziurami w strategicznych miejscach. Koce, kocyki, poduchy i poduszeczki. Piłki, w tym te najukochańsze, do ping ponga. Kasztany, żołędzie, orzechy. Linki i sznury porozwlekane po całym domu. Koty używają także szalików i rękawic - moja Nusia uwielbia się nimi opatulić, a później je lizać. W zaprzyjaźnionym domu koty lubią patyczki do uszu; pod czujnym okiem człowieczym noszą je i chowają pod szafkami. Świetne są też laptopy - można się na nich usadowić (albo jak człowiek się mocno uprze - obok nich) i zaspokoić swoją kocią potrzebę przebywania w cieple.
Chyba najbardziej kuriozalnym przykładem rzeczy ściśle związane z kocimi potrzebami jest u nas piłka, stara, nieco zużyta piłka do ręcznej. Nie, koty w nią nie grają. Piłka leży między drzwiami kuchennymi, a ścianą i spełnia rolę odbijacza. Sisi ma zapędy, żeby mnie budzić poprzez drapanie w lustro lub stukanie drzwiami o ścianę. Piłka ze swojej roli wywiązuje się znakomicie, chyba, że ktoś czterołapny postanowi ją zza drzwi wyciągnąć.
Oczywiście, widziałam wczoraj wieczorem, że piłka opuściła swoje miejsce. Ale uznałam, że skoro leży tam tak długo, to przecież NIKT nie będzie pamiętał, że skoro jej nie ma, to można ponownie budzić mnie uderzając drzwiami o ścianę sypialni. A jednak - Sisi pamiętała... O 4 nad ranem. A piłka w tym czasie została już zaturlana gdzieś daleko i nie miałam siły jej szukać.
Komentarze