Przejdź do głównej zawartości

Henning Mankell. Włoskie buty.


Wydane przez
Wydawnictwo W.A.B.

Henning Mankell, znany najbardziej z książek kryminalnych, których bohaterem jest policjant Kurt Wallander, zaskoczył polskich czytelników powieścią o fabule obyczajowej. 

Mankell, będący wnikliwym obserwatorem, nakreślił doskonale sylwetkę emerytowanego lekarza, który po popełnieniu błędu podczas operacji, wycofuje się z życia zawodowego i towarzyskiego. Samotny mężczyzna dni spędza tylko w otoczeniu kota i psa, a odwiedza go jedynie listonosz. Gdy pewnego dnia na skutej lodem zatoce pojawia się starsza kobieta, Frederick ze zdumieniem rozpoznaje w niej swoją dawną ukochaną. Harriet nie odwiedza jednak Fredericka powodowana wyłącznie wspomnieniami – stawia przed nim zadania wymagające wysiłku, ale i dające, trudną, acz odmieniającą go, satysfakcję. 

Charakterystyczna dla prozy Mankella powolność akcji, groza przepięknej natury, dogłębne badanie psychiki bohatera sprawdza się i tym razem. Książka, która nie skrywa żadnych intryg, przykuwa uwagę czytelnika aż po ostatnią stronicę powieści.

Komentarze

Agnes pisze…
Masz absolutną rację, przykuwa i to mocno. Nie mogłam się oderwać.
Monika Badowska pisze…
Agnes,
dobrze zobaczyć "inną" twarz Mankella, prawda?

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...