Prowincjonalna nauczycielka

6 kwietnia w domu mojej siostry i jej rodziny zamieszkała siedmiomiesięczna dziewczynka rasy husky. Szczuplutka, lekko zaniedbana od pierwszego dnia odwiedziła lekarza weterynarii i zaczęła być karmiona dobrą karmą i warzywnymi smakołykami. Chętna do spacerów, pokojowo nastawiona, grzeczna i kochająca mocno swoich ludzi. To trzeci dom Saszki w jej krótkim życiu, więc tym ważniejsze jest, by czuła się w nim bezpiecznie. W czwartek pieska była mocno niespokojna. Ściągnęła pościel, podarła prześcieradło, nie chciała jeść, popiskiwała. Podjęto decyzje o wizycie u doktora, by wykluczyć jakieś wirusy, czy chorobę odkleszczową. W drodze do kliniki, na niewielkim trawniku Saszka urodziła swoje pierwsze dziecko - dzieczynkę. Siostra zawinęła maleństwo w szalik i czym prędzej pobiegła z Saszką do lekarza. W gabinecie weterynaryjnym na świat przyszło jeszcze dwoje dzieci Saszki: dziewczynka i chłopiec. Hela i jej rodzice w czasie błyskawicznym stali się z towarzyszy jednego psa i kota towarzyszam...

Mniej więcej rok temu gdzieś, gdzie nie wiemy, urodził się Wojtuś. Nie wiemy jak liczna była jego rodzina, z iloma braćmi lub siostrami tłoczył się w matczynym brzuchu. Wiemy jedynie, że 19 maja, jako mniej więcej czterotygodniowy wrzaskun trafił do schroniskowej klatki, skąd go - tego samego dnia - zabraliśmy.  Zaczął się tzw. sezon na maluchy. Na podwórkach, ulicach, w zakamarkach najróżniejszych zobaczyć można kotki w ciąży lub z kociakami. Niektórzy ulegając mitowi, że kotka choć raz musi miec młode pozwalają na to, by na świat przychodziły kolejne - rozczulające - kocie dzieci. A później, gdy nie ma ich komu dać zabiją w sposób, który każe powątpiewać w ich człowieczeństwo. Fundacje i schroniska pękają w szwach odmawiając przyjmowania kolejnych dowodów na ludzką bezmyślność. A ludzie zostawiają przed drzwiami schronisk i siedzib fundacji kartony, reklamówki pełne miauczących skarbów głodnych i nie pojmujących czemu zostały zabrane od mamy. Wykarmienie kocich osesków nie jest ł...

Kiedy 12 lat temu moja siostra z przyszłym mężem spacerowali brzegiem jeziora usłyszeli skowyt. Z jeziora wyłowili worek ze szczeniakami. Tylko jeden z nich przeżył. Piękna, czarna dziewczynka. Miała około trzech miesięcy i wracając ze swojej pierwszej wizyty u lekarza wyglądała tak: Szczęśliwie uratowana od śmierci dostała imię Ciri i zamieszkała z naszymi Rodzicami. Długo bała się wody, za to uwielbiała jazdę samochodem. Nikt tak jak ona nie cieszył się z naszych odwiedzin. Zabierana na długi spacery domagała się rzucania patyków - goniła za nimi i radośnie uśmiechnięte przynosiła, by rzucić je ponownie. Z miłości do mnie zaakceptowała nasze koty; choć te podwórkowo-działkowe zawsze ganiała. Zawsze prosiła o podzielenie się posiłkiem, chętnie biegała koło Mamy jadącej na rowerze, wieczorami pchała się pod kołdrę. Gdy miała kilka lat, nagle przekonała się do wody. Zaczęła delikatnie wchodzić do jeziora, by później zacząć się domagać od nas rzucania patyków także do jezior i rzek. Apor...

Tydzień temu odwiedziłam Lulu i Saszkę (i ich rodzinę). Lulu jak zwykle jest grzeczną panienką, Saszka z radością rozdaje buziaki i dopomina się o głaski. Kotka objęła w swoje posiadanie pokój Heli, gdzie psica ma zakaz wstępu. Ów zakaz, rzecz jasna, obowiązuje tylko wtedy, gdy ludzie są w domu. W tym tygodniu obydwie zwierzęce dziewczyny zostały przyłapane na wspólnym spaniu w łóżku Heleny. Może dzięki kociemu towarzystwu Saszka nie będzie tęskniła z ludźmi tak mocno, jak tęskni teraz. Nasza codzienność na pięć kotów upływa radośnie i sympatycznie. Zrobiło się ciepło, więc już kilka minut po dzwonku budzika pod kuchennym oknem stoi kolejka chętnych do wyjścia na balkon. Oczywiście, wszystkie uważają, że budzik powinien dzwonić co najmniej 40 minut wcześniej, ale nie podzielamy ich opinii. Spacerują lub śpią na balkonie (Wojtek wraca najszybciej, bo marznie), wracają do domu na drzemkę, jedzą około 14, a później - koło piątej popołudniu - krążą po...