Prowincjonalna nauczycielka

Pod kocem/kołdrą jest oczywiście człowiek;-)

Pierwszy raz zobaczyłam multiplaner na Targach w Warszawie. Zatrzymałam się na chwilę, wzięłam wizytówkę, by nie zapomnieć o czymś tak nietypowym, jak to, co widziałam i... zapomniałam o tym, że ją mam. Dopiero robiąc porządki późną jesienią wróciłam do pomysłu i zainteresowałam się bliżej, czym tak naprawdę jest multiplaner i co go różni od kalendarza. Po pierwsze - jest podzielony na trzy poziome części. Pierwsza z nich ma zakładki, na nagłówku których piszemy o ważnych dla siebie sprawach, by później - w odpowiednich zakładkach - pisać o realizacji zadań właściwych owym sprawom. Poniżej jest kalendarz, którego obsługi tłumaczyć chyba nie trzeba :-) Ostatnia część to notatnik nieco fikuśnie numerowany. Na szczęście jest instrukcja obsługi. Zarówno taka zamieszczona w kalendarzu, jak i filmowa, która być może wyjaśnia więcej: Prawda, że łatwe i przyjemne? W multiplanerze jest duży, przestrzenny kalendarz obejmujący okres od października 20...

Kiedyś w rozmowie z dziewczynami odwiedzającymi koty w schronisku poruszyłyśmy temat kotów, które zestresowane nowym otoczeniem, osamotnieniem i ogólnie rzecz ujmując - zamianami życiowymi, odmawiają jedzenia. Pracownicy i wolontariusze szukają wówczas czegoś, na co koty się skuszą. Surowe i gotowane mięsa, suche i mokre jedzenie, a także jedzenie "ludzkie", na przykład makaron. Gdy okaże się, że kot chętnie je to ostatnie, niemal automatycznie pojawia się myśl o tym, że był kiepsko karmiony w domu, bo skoro je makaron... Gdyby poddać analizie obyczaje żywieniowe Wojtka należało by dojść do wniosku, że jest biednym, byle jak karmionym kotkiem. Dlaczego? Oprócz mięsa pod każdą postacią Wojtuś gustuje w makaronie, ziemniakach, dyni, marchewce, fasoli strączkowej, maśle, zielonym groszku, płatkach kukurydzianych, serze, żółtku jajka. Ostatnio próbował poczęstować się także kaszą jaglaną (ale chyba szczypała go w język), ale za to zarzucił jedzenie jogurtu naturalnego. Wszelkie s...

Wydane przez Wydawnictwo Adam Marszałek Na książkę składają się teksty z rozmaitych dziedzin, a wiele tekstów pisanych jest w kontekście prawniczym, co jest jak najbardziej zrozumiałe w świetle tego, że tom jest owocem projektu realizowanego przez Wydział Prawa Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie. Znajdziemy w książce referaty na temat przepisów prawnych dotyczących zwierząt, natomiast mnie najbardziej podoba się tekst prof. Huberta Izdebskiego zatytułowany „Prawa zwierząt czy prawo zwierząt?”. Izdebski wyjaśnia, że tytuł nie jest grą słów, tylko ma ukazać poważny problem. W języku angielskim nie mielibyśmy kłopotów z tytułem, bo tam mowa jest o „animal rights” oraz o „animal law”, czyli o podmiotowych prawach zwierząt i przedmiotowym prawie zwierząt. W języku polskim zarówno na „law” jak i „rights” mówimy „prawo” lub „prawa”. Autor proponuje koncepcję, w myśl której podstawą prawa zwierząt rozumianego jako „law” nie są prawa zwierząt w rozumieniu „right...

Przed Świętami przestawiliśmy w pokoju. Stoły wylądowały pod oknem, a koty znalazły w tym ustawieniu wielką szansę na własny relaks. Wystarczy jedynie położyć się na krawędzi stołu, tuż za komputerem, by móc pochłaniać całe ciepło unoszące się znad grzejnika. Do miejsca oferującego usługę nagrzewanie całego ciała jest zazwyczaj kolejka. Sisi rozważa pozycję walcząc z ogarniającą ją sennością. Po nagrzewaniu należy zdecydowanie oddać się relaksującemu leżeniu na półce na koty . Z naszego doświadczenia wynika, że na półce nie może stać nic więcej niż stoi. Chyba, że chcemy ćwiczyć wielokrotne podnoszenie różnych przedmiotów z podłogi. Czas na pełnię relaksu . Masaż stóp i przestrzeni międzyplczastych połączony z głaskaniem ogona i przeczesywaniem sierści. A na koniec - zabieg stabilizujący temperaturę ciała . Umywalka chłodząc zapewnia w optymalnym czasie powrót do stałej temperatury, a jednocześnie daje szansę na nawilżenie uprzednio wymasowanych stóp.

Zgodnie z zapowiedzią odwiedziłam dziś II Zimową Krajową Wystawę Psów Rasowych. Ludzi było mnóstwo, psów również, a ja przez ponad dwie godziny nie mogłam oderwać wzroku i aparatu. Niespodziewanie zostałam podczas rozmowy zachęcona do głaskania akity japońskiej, nieco później natknęłam się na przyjacielskiego owczarka podhalańskiego, na wodołaza, czyli nowofunlanda, a także na radośnie usposobioną pieskę rasy... Hm, tu mam kłopot - może jakaś buldożka? W każdym razie raźnie oparła się o moje kolana, próbowała dosięgnąć językiem mojej twarzy, a na koniec wystawiła brzuszek do głaskania. To ta sunia: Psy lubię raczej duże, więc próbując nie dostać oczopląsu, fotografowałam: Miło było zobaczyć sympatię jaka łączy ludzi z ich psami: Zachwycona spotkaniem z tak wieloma czworonogami nie mogę jednak nie wyznać, że czuję się lekko zmieszana widząc: Najbardziej w oczy rzucały się tzw. berneńczyki. Gdy zerknęłam na listę psich ras i ich przedstawicieli zaczęłam przypuszczać, ze ta rasa stała się...

Wydane przez Wydawnictwo W.A.B. W książce „ Zrozumieć psa ” John Bradshow pyta: - Skąd psy wiedzą, że dzieci są małymi ludźmi, a nie całkowicie innym gatunkiem?  I odpowiada: - Nie wiedzą. A Midas Dekkers pisze tak: Jeśli się dobrze przyjrzeć, to okaże się, że pomiędzy hodowaniem zwierząt i dzieci jest więcej podobieństw niż różnic. W supermarketach dla jednych i drugich wydzielono odrębne półki. Puszek dla kotów i psów nie należy szukać w pobliżu jedzenia dla człowieka, także odżywki dla dzieci stoją daleko od produktów dla ludzi, żeby się klient przypadkiem nie pomylił. [s. 350] Mamy tu zatem opozycję: dzieci – ludzie. Czy Dekkers mówi nam, że dzieci nie są ludźmi? Rzecz jasna Dekkers doskonale wie, że każde dziecko jest egzemplarzem Homo sapiens sapiens, ale jednocześnie ciągle podkreśla, że małe dziecko jest niejako postacią larwalną, która dopiero przeobrazi się w dojrzałego osobnika. Teza Dekkersa może wydawać się kontrowersyjna, ale czy kontrower...

weekendowy czas na przytulańce, głaskanie, robienie "dawać tego kota", "poka brzuszek" i wszelkie inne przyjemności wynikające z tego, że mamy dużo czasu dla siebie. Dziękuję serdecznie za wszystkie głosy oddane przez Was w konkursie . Jest nam bardzo miło, że wsparliście Kociokwik. Oprócz bycia Wielką Miłośniczką Kotów jestem również Miłośniczką Zwierząt Wszelkich. I jako taka wybieram się w najbliższą niedzielę na Wystawę Psów Rasowych . Nigdy nie byłam na tego typu wydarzeniu z psami w roli głównej i choć nie łudzę się, że będzie mi dane głaskanie wszystkich tych czworonogów, które bym chciała, chcę pooglądać psy. 1271 psów. Skoro już o psach mowa... Codziennie rano, na dużym skrzyżowaniu w centrum miasta widzę berneńczyka z panem. I to, niejako automatycznie, skłania mnie do zadawania sobie pytania, czemu ludzie postępują bezrefleksyjnie wybierając psiego przyjaciela? Wokół tego skrzyżowania pełno jest bloków, a najbliższy park nikczemnych rozmiarów jest o przy...

Wydane przez Wydawnictwo Książnica Marek Mezencjusz Manilianus spędzając zimę w Aleksandrii szczególnie mocno interesuje się przepowiedniami i proroctwami zapisanymi w księgach zgromadzonych w aleksandryjskiej bibliotece. Z zapisków wynika, że około 30 lat temu narodził się Mesjasz. Po wielu dyskusjach z uczonymi Marek wyjeżdża do Jerozolimy. Do miasta dociera w przeddzień Paschy, w dzień ukrzyżowania trzech mężczyzn na wzgórzu poza miastem. Mężczyzna stoi pod krzyżem z przybitą tabliczką "Król Żydowski" i widzi jak kona Jezus. Zafascynowany reakcją ludzi, pomny przepowiedni pragnie zgłębić słowa jakie zagadkowy Nauczyciel przekazywał swoim uczniom. Bohater książki z pamiętnikarską dokładnością zapisuje wszystkie informacje zasłyszane na temat Jezusa. Wędruje w ślad za zwiększającą się grupą zwolenników Nazarejczyka, spotyka tych, którzy mieli okazję znać Go osobiście, rozmawia z kobietami, których Jezus nie odtrącił i zmienia się pod wpływem tego, co słyszy i cz...

Wydane przez Wydawnictwo Sonia Draga Audeo.pl Nieco z przestrachem myślałam o tym, jak wiele czasu zajmie mi wysłuchanie książki, której nagranie ma 1335 minut. Słucham tylko 2 godziny dziennie, w drodze do i z pracy, co znacznie oddala moment zapoznania się z całością lektury. Odważyłam się jednak i kolejny raz - nie żałuję. Barbara i Ralph przyjeżdżają z Niemiec do niewielkiego i uroczego domu położonego w Yorkshire. Małżeństwo, separując się od rodziny, przyjaciół i przede wszystkim pracy,  podejmuje nieco rozpaczliwą próbę ratowania swojego związku. Odcięci przez śnieżycę od świata zewnętrznego muszą przeżyć w domu pozbawionym prądu, ciepłej wody i z minimalnymi zapasami jedzenia. Ralph ambicjonalnie podejmuje się zadbania o to, by w domu było ciepło, a Barbara - odnalazłszy przez przypadek zapiski właścicielki domu - zgłębia historię Westhill House i jego mieszkańców. Wraz z Barbarą obserwujemy świat z początków XX wieku, rodzący się ruch sufraży...

Wydane przez Wydawnictwo Czarna Owca Petera Singera znam, Jima Masona poznałam dopiero przy okazji tej książki. Po przeczytaniu informacji o książce spodziewałam się, że autorzy opiszą warunki, w jakich trzymane są zwierzęta hodowlane, że opisy te będę pełne makabrycznych faktów i że będzie mi bardzo trudno czytać to wszystko. I rzeczywiście, Singer i Mason pokazali szczegółowy obraz ferm przemysłowych i jest to obraz straszny, natomiast autorzy nie mieli na celu epatowania czytelników okropnościami, bowiem książka poświęcona jest przede wszystkim etyce. Oto czytamy we „Wstępie”:   Rzadko uważamy, że to, co jemy, jest kwestią etyki. Kradzież, kłamstwo, wyrządzanie krzywdy innym – owszem, te postępki możemy oceniać jako moralne lub niemoralne. Wielu zaliczyłoby do tej grupy także naszą działalność społeczną, wspaniałomyślność wobec bliźnich w potrzebie oraz – a może przede wszystkim – życie seksualne. Ale jedzenie – sfera ważniejsza niż seks, która dotyczy nas wszyst...

Od piątku, tego po Nowym Roku, jeździliśmy z Petunią do doktora. Kotka źle się poczuła we wtorek, w środę była u lekarza na wyjeździe, a od piątku odwiedzała gabinet doskonale nam znany. Istniało podejrzenie (a nawet diagnoza postawiona przez doktora na wyjeździe), że jest to FIP. Była pod stałą opieką lekarską - i w gabinecie, i w kontakcie telefonicznym. Piątek, poniedziałek, wtorek, środa. W środę zrobiono mofrologię i wykluczono FIP. Badania wskazały na chłoniakomięsaka. Petunia w środę poczuła się lepiej, sama zjadła, była nieco ożywiona. W czwartek od rana też było dobrze. Niestety - jeszcze przed południem kotka poczuła się bardzo źle i musiano pomóc jej odejść [ tu jest wpis forumowy człowieka Petunii]. Petunia trafiła do naszej łazienki 30 stycznia 2012 r. Kilka dni później okazało się, że ma białaczkę. 22 lutego trafiła do swojego domu, gdzie jakiś czas później trafił też białaczkowy Ptyś. Teraz dom jest już pusty... Ptyś zmarł 30 września. **********************************...

Wydane przez Wydawnictwo Prószyński i S-ka Odrzuciwszy teorię o programach komputerowych podpowiadających autorowi, co powinien napisać i kiedy tworząc powieść, mam niecne podejrzenie, że Diane Chamberlain uczęszczała na ten sam kurs pisarstwa, na którym kształciła się Jodi Picoult. Córka Janine od 3 roku życia zmaga się z ostrą niewydolnością nerek. Dziewczynka marzy o codzienności, której nie odmierzają dializy, opuchlizna i szybkie zmęczenie. Szansa na normalność pojawia się wraz z eksperymentalną, ziołową terapią, której jednak przeciwny jest ojciec Sophie i jej dziadkowie. Mimo sprzeciwu innych Janine kieruje córkę na terapię, a widząc doskonałe rezultaty pozwala dziewczynce wyjechać na weekendowy obóz. Samochód, którym Sophie wracała z obozu nie dociera jednak na umówione miejsce i od tej chwili zaczyna się wyścig z czasem - dziewczynka musi przyjmować lekarstwo i uczestniczyć w terapii. Książkę Diane Chamberlaine czytało mi się błyskawicznie. I choć oba...