Przejdź do głównej zawartości

Harry Kemelman. W piątek rabin zaspał. W sobotę rabin pościł.

Wydane przez
Wydawnictwo Babobab

Rewelacyjne książki! Napisane na latach sześćdziesiątych tchną innym niż współczesny klimat, a to, że akcja powieści dzieje się w społeczności żydowskiej w niewielkim miasteczku w Stanach Zjednoczonych nadaje jej dodatkowego, wyjątkowo udanego literacko, smaczku.

Gmina żydowska w Bernard's Crossing zatrudnia młodego, niepozornego rabina. Ich rabi jest uczonym, a oni mają coraz większe wątpliwości, czy powinien ich reprezentować ktoś, kto dla książek zapomina o całym świecie, kogo marynarka zbiera kurz z niezliczonych regałów z książkami i kto uważa, że ich - Żydów - rolą jest pokazanie innym społecznościom religijnym, że się od nich różnią niż robić wszystko, by się do nich upodobnić.

Wątki kryminalne wprowadzone do obydwu książek pozwalają w pełniejszy sposób pokazać relacje między rabinem i jego żoną, między uczonym i zarządem gminy żydowskiej, a wreszcie - skoro to kryminały - między miejscowym szefem policji i rabinem.

Żałuję bardzo, że z dwunastu książek o rabinie Davidzie Smallu, w Polsce wydano tylko dwie. Mam nadzieję, że znajdzie się wydawnictwo, które pokusi się o zaprezentowanie pozostałych.

* Pierwszą część przeczytałam w autobusie i dlatego nie ma tu jej zdjęcia;-)

Komentarze

Paula pisze…
Zainteresowałaś mnie tymi książkami bardzo, choć przyznaję, że trochę mnie denerwuje fakt, że w Polsce wydano tylko dwie z tych 12 o których pisałaś. Nie lubię się czuć jakby mnie czegoś pozbawiano, a tutaj pewnie tak jest:/
Matt pisze…
Ciekawa pozycja książkowa :)

Przy okazji zapraszam do siebie na http://aleksiazka.blogspot.com

Pozdrawiam!
dofi pisze…
Wątki kryminalne w niekonwencjonalnym środowisku... Niezły pomysł :) I jeszcze ciekawe okoliczności przyrody :)
Monika Badowska pisze…
Paulo,
ale może ktoś wyda resztę? :-)
Monika Badowska pisze…
Matt,
proszę nie spamować:-)
Caitri pisze…
Dzięki za zwrócenie uwagi na te książki :) Lubię kryminały, w tym roku czytam ich wyjątkowo dużo, a te jeszcze zapowiadają się niezwykle ciekawie ze względu na środowisko, w którym dzieje się akcja. Już zarezerwowałam w bibliotece.

Pozdrawiam!

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe