Przejdź do głównej zawartości

Wtorek



Komentarze

madziaro pisze…
ależ Wojtek jest fajowy :D
Mraux pisze…
Ostatnie zdjecie jest genialne :) Wielkie kocisko i taki mały srajtek :)
Z jakim podziwem patrzy na dużego!;-))
retro77 pisze…
Cudne masz koty - ale ten mały jest śliczny - Wojtek - fajne imie :)
zakurzona pisze…
cudne są!
i ta mina Nusi na ostatnim. Chyba lekko zdegustowana :)
Astaroth pisze…
Ostatnie zdjęcie rewelacyjne :) mina Wojtka mówi "Może i jestem mały, ale i tak bym Ci pokazał".:P
Korciaczki pisze…
Cudny ten mały Wojtek:-)
abigail pisze…
On wydaje się taaaaki maleńki... :D.
kociokwik pisze…
No, właśnie nie wiem, czy z podziwem;-)))
kociokwik pisze…
Zdecydowanie:-)
kociokwik pisze…
Oj - tak. Zadziorny jest bardzo:-)
kociokwik pisze…
Jest jeszcze maleńki:-) Choć już większy niż, gdy go braliśmy.
Unknown pisze…

I absolutely love your blog and find almost all of your post's to be precisely what I'm looking for. can you offer guest writers to write content for you? I wouldn't mind writing a post or elaborating on most of the subjects you write about here. Again, awesome web log! gmail log in

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe