Przejdź do głównej zawartości

Sobotnie porządki

Obraz
Autor:
Z uroków umytego balkonu korzysta Gusia. Sisi jeszcze się waha. 
Na czas odkurzania dobrze jest skryć się za firanką. Po prawej, mało widoczna, jest Duszka.
Na czas mycia podłóg można zająć miejsce w bocianim gnieździe.
Etykiety:

Komentarze

Magdalena pisze…
Słodkie te twoje kociaki!
sobota, marca 03, 2012
kociokwik pisze…
Magdaleno,
:-)
sobota, marca 03, 2012
magda pisze…
Oto i nadeszła wiosna,jeśli ktoś nie zauważył ,to Gusia to pokazuje,nareszcie można się rozkoszować powietrzem ,które nie mrozi,pewnie pozostałe wkrótce dołączą ,chociażby z ciekawości,fajnie mieć taki balkon,tyle ciekawych rzeczy się dzieje,raj!!!!!koci:)
sobota, marca 03, 2012
Psie Wędrówki pisze…
fajne koty :)
szkoda że my balkonu nie mamy ..
sobota, marca 03, 2012
abigail pisze…
Chyba im się porządki tak nie do końca podobają? ;)...
sobota, marca 03, 2012
kociokwik pisze…
Psie Wędrówki,
witam serdecznie:-) Nie macie balkonu, ale macie parki:-)
sobota, marca 03, 2012
kociokwik pisze…
Abigail,
oczywiście, że nie;-) Ale z czystego balkonu korzystają ochoczo:-)
sobota, marca 03, 2012
Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Autor:
Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/
7 komentarzy
Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Autor:
Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę
11 komentarzy
Czytaj dalej »

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Autor:
Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe
6 komentarzy
Czytaj dalej »