Przejdź do głównej zawartości

Jolanta Kwiatkowska. Pułapka Nowego Roku.


Wydane przez
Wydawnictwo MG

Dwa dni temu pisałam, że bohaterki książek kobiecych dojrzały i nie są już szalonymi trzydziestolatkami na rozstaju dróg życia. Okazuje się, że i dojrzałość może być porą sprzyjającą temu, by zdecydować się na podsumowanie dotychczas przeżytych lat oraz podjęcie zobowiązań wobec siebie co do tego, co zrobić z kolejną częścią życia.

Katarzyna kończąc rok zakończyła pracę zawodową. Gdy córka zamyka za sobą drzwi wychodząc na bal sylwestrowy główna bohaterka postanawia dokonać rachunku sumienia; wraca myślami do pierwszego małżeństwa, do drugiego, do samotności. Myśli o dorastaniu córki, o swoich szczęśliwych i nieszczęśliwych chwilach, przyjaciołach.

Pomysł na historię wydaje mi się ciekawy. Jednak sposób zrealizowania pomysłu budził mój opór. Czułam się znużona chaotycznością bohaterki. Uwierały mnie kolejne czytane zdania, szczególnie te, w których bohaterka prowadziła dialogi. To, że wciąż dyskutowała sama ze sobą, jakby się spiesząc, również robiło niekorzystne wrażenie.

Niestety - nie udało mi się spotkanie z książką Jolanty Kwiatkowskiej.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe