Przejdź do głównej zawartości

Stefan Friedmann. Przygody podróżnika Pipsa i jego przyjaciół: papugi Terefery i psa Klipsa.

Obraz
Autor:

Wydane przez
Wydawnictwo Olesiejuk

Podróżnik Pips znany był z różnych wędrówek oraz tego, że towarzyszą mu pies i papuga. Niezwykłe obyczaje i częste podróże Pipsa pozwalają niektórym sądzić, iż podróżnik jest bogaty, że wie, gdzie ukryte są skarby. Gdy zatem pewnego dnia Pips zapowiada przyjaciołom wyprawę po skarby, pewien przebiegły kot kradnie mapę, a pewni mało sympatyczni panowie dążą do tego, by do skarbów dotrzeć pierwszymi.

"Przygody podróżnika Pipsa" to sprawnie opowiedziana historia z zaskakującym finałem. Z pewnością tekst z książki dałoby się łatwo przerobić na słuchowisko, czy nawet przedstawienie teatralne. Główny bohater wraz z przyjaciółmi podśpiewuje, przekomarza się i - w zupełnej zgodzie ze swoim roztargnieniem - myli pewne kartki.

Dobre w czytaniu.

P.S. Moje kociolubne serce zaoponowało widząc Kota przedstawionego jako negatywną postać.
Etykiety:

Komentarze

Malinova pisze…
Podoba mi się. I proszę mi wierzyć, nie tylko Pani (nie wiedziałam, jak mam się zwracać) widzi koty raczej jako postaci pozytywne, nie negatywne. Ja też :)
piątek, stycznia 27, 2012
Monika Badowska pisze…
Malinova,
to dobrze:-) A zwracać się możesz jak Ci wygodnie:-)
piątek, stycznia 27, 2012
Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Autor:
Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/
7 komentarzy
Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Autor:
Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...
11 komentarzy
Czytaj dalej »

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Autor:
Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...
6 komentarzy
Czytaj dalej »