Przejdź do głównej zawartości

Ludwik Cichy. Kolorowe liczenie.

Obraz
Autor:

Wydane przez
Wydawnictwo Wilga

Uwielbiam książki, które uczą nie wiadomo kiedy. Przyznajcie sami, czy można lepiej nauczyć dzieci cyfr pokazując im, że 2 to łabędź, 9 to 6, które stanęło na rękach, a 5 to trupa aktorska z teatrzyku 'Pięć palców'? 

Autor przedstawia czytelnikom liczby od jednego do dziesięciu. Każda liczba opisana jest odpowiednim wierszykiem ("Cześć, jestem sześć!"), a obok niego pokazany jest sposób zapisu. Wszystko kolorowe, zabawne i duże (co przy nauce pisania cyfr może okazać się naprawdę ważne). Bardzo podoba mi się końcowa historia o urodzinowych ciastkach i gościach, który po kolei je zjadają (nauka liczenia od dziesięciu do zera). 

"Kolorowe liczenie" to druga, po "Kolorowym alfabecie" książka z serii napisana przez Ludwika Cichego. Warto mieć obie, bo dzięki nim - i dla nas i dla naszych dzieci nauka będzie przyjemnością i zabawą.


Etykiety:

Komentarze

Anonimowy pisze…
Dla młodszych dzieci na pewno świetna, szczególnie dla tych, które uczą się cyferek:)
poniedziałek, stycznia 09, 2012
Monika Badowska pisze…
Jasmino,
zdecydowanie:-)
środa, stycznia 11, 2012
Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Autor:
Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/
7 komentarzy
Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Autor:
Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...
11 komentarzy
Czytaj dalej »

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Autor:
Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...
6 komentarzy
Czytaj dalej »