Przejdź do głównej zawartości
Sisi nadal nie lubi robienia zdjęć, ale za to codziennie zaszczyca mnie swoją uwagą. Gdy po powrocie do domu siadam w fotelu momentalnie na moich kolanach pojawia się Sisuleńka domagając się głasków, całusków i czułości. Jest burczone, ugniatane, a w przypływie uczuć miłosnych Sisi liże mnie po nosie. Jak się już dobrze ukokosi to mruczy aż w gardle jej bulgocze, podnosi głowę, by wystawić do głaskania szyję, a gdy kocia potrzeba bliskości zostaje zaspokojona idzie sobie. Coraz częściej też śpi na mnie w nocy.

Wczoraj odbyłyśmy zabawę przypominającą taką, jak z Sisulowego dzieciństwa. Taką z polowaniem na moje ręce, atakiem z drapaniem i gryzieniem. Nieco mam sfatygowane ręce, ale czegóż nie robi się dla kota.

A mała Sisi wyglądała tak:

Komentarze

Agnieszka pisze…
Ależ słodka ♥!!
Żeby Lilka była taka chętna do głasków to byłabym prze szczęśliwa..
abigail pisze…
Piękność prawdziwa!!! :)... I ta minka :D :D :D... :). Ależ z niej pieszczoszek :)
amyszka pisze…
Jako maluch była przecudna i teraz też jest :)
Czegóż to nie robi się z miłości ? ;)
kociokwik pisze…
Agnieszko,
:-)

Abigail,
a z Twoich kotów, który jest bardziej pieszczochowaty? Mały?

Amyszka,
:-)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...