Przejdź do głównej zawartości

Anton Fortes. Joanna Concejo. Dym.


Wydane przez
Wydawnictwo TAKO

Historia opowiedziana w książce zatytułowanej "Dym" nie jest historią łatwą. "Dym" jest bowiem opowieścią o obozie koncentracyjnym.

Narratorem jest chłopiec. Zauważa, że pociąg, którym jadą jest inny od tego jaki zawoził ich na wakacyjny wypoczynek nad morze, zdaje relację z oddzielenia ojca od niego i mamy, niemalże beznamiętnie referuje długie apele, tęsknotę za niebieskim pokojem, chudość mamy, surowe ziemniaki jedzone po kryjomu i dom z kominem.

I chyba ta beznamiętność wynikająca, jak się zdaje, z tego, iż opowiadający chłopiec wydarzenia obozowe traktuje jako naturalne, przydarzające się w życiu, stanowi największy wstrząs dla dorosłego czytelnika. Nam, świadomym historii, rozszyfrowującym hasłowo potraktowane wydarzenia, owa świadomość podsuwa obrazy, których - na szczęście - dzieci nie mają. Wiemy czym jest dom z kominem, na jakie niebezpieczeństwo narażała się matka chłopca ukrywając go w ciągu dnia w baraku, jak wiele musiało ją kosztować oddawanie synkowi swoich racji żywnościowych.

Warto wspomnieć o ilustracjach, bez których ta książka nie miała by klimatu, który ma. Joanna Concejo stworzyła. Tu właściwie powinnam odesłać Was do rozmowy jaką Monika Obuchow przeprowadziła z Artystką. Zanim to jednak zrobię wyrażę zadowolenie z faktu, że kolejna Autorka proponująca czytelnikom książkę obrazkową wkracza do Polski.

"Dym" to trudna książka. Trudna, ale - moim zdaniem - powinno się ją wpisać na listę lektur obowiązkowych.

Komentarze

Stayrude pisze…
Myślę, że to lektura dla mnie. Będę szukać
Edyta pisze…
Naszło mnie skojarzenie z filmem R. Benigniego "Życie jest piękne", tyle że tam główny bohater robił z siebie błazna, by nie dać chłopcu odczuć, co się dzieje naprawdę. I jak mówi dorosły już potem ocalały Jozue, dzięki temu ocalała jego niewinność. Do tej na razie nie zajrzę, bo mam przesyt tą tematyką.
Pozdrawiam.
Monika Badowska pisze…
Stayrude,
udanego szukania.

Edyto,
polecam za czas jakiś. Pozdrawiam,

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...