Przejdź do głównej zawartości

Andreas Steinhöfel. Rico, Oskar i Głębocienie.

Obraz
Autor:

Wydane przez
Wydawnictwo WAM

Rico jest głęboko utalentowanym chłopcem. Myśli wolniej od innych ludzi, a jego przemyślenia często bywają zaskakująco nowatorskie. Chłopca znają wszyscy mieszkańcy bloku, niektórzy powierzają mu opiekę nad swoimi mieszkaniami podczas wyjazdów. Rico tęskni za towarzystwem, tęskni za tym, by mieć przyjaciela i gdy pewnego dnia spotyka chłopca w kasku zaczyna mieć nadzieję, że Oskar zostanie jego przyjacielem. Gdy Oskar wbrew zapowiedziom nie odwiedza Rico, a co gorsza zostaje porwany przez grasującego w mieści porywacza dzieci Rico czuje się odpowiedzialny za przyjaciela i wyrusza, przełamując swoje lęki, z pomocą.

"Rico, Oskar i Głębocienie" to książka dla wszystkich.  Jedni dostrzegą to, co połączyło Oskara i Rico, inni pewne "dziwactwa" obydwu chłopców, jeszcze inni docenią to, jak Rico oswaja groźny dla siebie, zewnętrzny świat. W tej powieści brak patosu, jest prostota, są zwykłe sprawy, które mogą urastać do rangi kłopotów i kłopoty, które - odpowiednio potraktowane - stają się pospolitymi wydarzeniami.

Książka niemieckiego pisarza jest nietuzinkową opowieścią o przyjaźni i inności. Opowieścią wartą tego, by ją poznać; czytając lub słuchając.

P.S. Wydawnictwo WAM wydało książkę także w wersji audio. Czyta Artur Barciś.
Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Autor:
Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/
7 komentarzy
Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Autor:
Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...
11 komentarzy
Czytaj dalej »

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Autor:
Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...
6 komentarzy
Czytaj dalej »