Jacek Migasiński. Filozofia nowożytna. Postacie. Idee. Problemy.

Wydane przez

Wydawnictwo Stentor

Książka Jacka Migasińskiego to historia filozofii, nowożytnej filozofii: pierwszą opisywana postacią jest Francis Bacon, a ostatnia Herbert Spencer. Spencer zmarł w roku 1903, trzy lata po Nietzschem, a mimo to Migasiński w swojej książce sylwetkę Spencera przedstawia, a Nietzschego nie. Dzieje się tak dlatego, że, jak autor wyjaśnia, twórczość Nietzschego można uznać za początek nowej epoki, czyli filozofii współczesnej. Tu warto zauważyć, że z podobnego założenia wyszedł Tadeusza Gadacz, który w pierwszym tomie „Historii filozofii XX wieku” jako pierwszego filozofa przedstawia właśnie Nietzschego, który przecież zmarł w ostatnim roku wieku XIX.

Migasiński porządnie poukładał swoją książkę, rzekłabym – tradycyjnie; po eksperymencie Gadacza we wspomnianej już „Historii filozofii XX wieku”, Migasińskiego czyta się, że tak powiem, wygodnie (co nie znaczy, że Gadacz swoje dzieło ułożył nieporządnie). I bardzo mi się podoba, że w podtytule napisano „Postacie” a nie „Postaci” :-)

Dużym plusem książki jest to, że zawiera ona fragmenty tekstów omawianych filozofów, możemy zatem przypomnieć sobie pisma Kartezjusza, Kanta czy Hegla, ale też posmakować Vico, Herdera czy Holbacha. Kto kiedy czytał cokolwiek Vico, Herdera czy Holbacha? :-)

Książka zawiera indeksy nazwisk oraz pojęć i terminów. W tekście przypisków nie ma, za to na końcu podana jest bibliografia przedmiotowa – kanon, z Coplestonem i Tatarkiewiczem na czele. Pomyślałam sobie, że w dużej mierze ze względu na antologię, książka bardzo nadaje się do szkół, ale czy teraz w jakichś szkołach uczą historii filozofii?