Przejdź do głównej zawartości

Anna Szepielak o lekturach szkolnych

Obraz
Autor:
Pani Annie Szepielak serdecznie dziękuję za odpowiedzi. 


Ulubiona szkolna lektura

Anna Szepielak: Bez wahania " Nad Niemnem" i " Chłopi".

Lektura niedoczytana/nieprzeczytana

Anna Szepielak: W szkolnych czasach "Zbrodnia i kara", doczytana dopiero na studiach.

Gdybym mogła, to do kanonu lektur szkolnych wprowadziłabym...

Anna Szepielak: "Wszystko dla pań" Zoli (w klasach humanistycznych), " Nie licząc psa" C.Willis, "Komediantkę" Reymonta.
Etykiety:

Komentarze

ksiazkowiec pisze…
Spodobało mi się "Zamówienie z Francji" pani Szepielak, a po jej wyborach lekturowych - lubię ją jeszcze bardziej.:)
sobota, marca 12, 2011
Agnes pisze…
Ale jak "Nie licząc psa", to i "Trzech panów w łodce" trzeba by... chyba że już jest.
poniedziałek, marca 14, 2011
Monika Badowska pisze…
Książkowiec,
:)

Agnes,
:)
poniedziałek, marca 14, 2011
Anna J.Szepielak pisze…
Właśnie niekoniecznie:); może młodzież, odpowiednio zachęcona, poczułaby potrzebę zajrzenia do tej książki :)
A ci którzy nie lubią czytać przynajmniej musiliby się dowiedzieć , kim byli "panowie w łódce" :)
Uważam, że ta ksiażka ma niesamowity potencjał- fizyka, filozofia, historia, nauki społeczno- obyczajowe, historia mody, literatura a nawet ekologia i ochrona zabytków - wszystko to przy okazji lektury można by wykorzystać.
środa, marca 16, 2011
Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Autor:
Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/
7 komentarzy
Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Autor:
Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...
11 komentarzy
Czytaj dalej »

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Autor:
Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...
6 komentarzy
Czytaj dalej »