Przejdź do głównej zawartości

Fannie Flagg. Wciąż o Tobie śnię.

Wydane przez
Wydawnictwo Nowa Proza

Ostatnia książka Fannie Flagg ma inny klimat niż poprzednie. Akcja, podobnie jak w znanych mi dotychczas powieściach, rozgrywa się w Alabamie, bohaterkami są kobiety w wieku zwanym u nas ostatnio 50+ i choć chwilami można się do tej książki uśmiechnąć, jest ona przepełniona nostalgią.

Maggie jest osobą samotną. Mieszka w eleganckim mieszkaniu stanowiącym model wzorcowy* dla danego kompleksu mieszkań - to do niej przychodzą agenci nieruchomości chcący zaprezentować klientom mieszkanie danego segmentu. Pracuje w Rad Mountain Realty - jednej z agencji nieruchomości w Birmingham. Niegdysiejsza Miss Alabamy ma w sobie naturalny urok, poczucie estetyki i stylu. Cóż z tego jeśli uznaje, że po sześćdziesiątce już nic dobrego jej w życiu nie czeka i dlatego też pora się zabić. Pisze list do znajomych i kupuje ponton, z którego zamierza zeskoczyć na środku rwącej rzeki obciążywszy wcześniej ciało obciążnikami sportowymi. Zanim jednak nadejdzie dzień, w którym Maggie postanowiła odebrać sobie życie następują wydarzenia, które przesuwają jej ostatnie chwile o kilka dni, kilka tygodni. Ów - podarowany przez los czas - sprawia, że Maggie zaczyna zastanawiać się nad swoim życiem intensywniej niż dotychczas.

Zauroczyła mnie ta książka. Wspominany powyżej nostalgiczny klimat powieści sprowokował mnie do namysłu nad tym czego oczekuję od życia i co dla mnie oznacza wiek w jakim jestem;) 

Najpiękniejszy fragment książki "Wciąż o tobie śnię" brzmi: "Natura potrafi być taka łaskawa... Akurat gdy na twarzy Maggie pojawiły się pierwsze zmarszczki, wzrok Charlesa zaczął słabnąć."[s.368]. A wśród zalet osiągnięcia "pewnego wieku" wyliczanych w powieści bardzo spodobała mi się ta: "Możesz do rana oglądać stare filmy na TCM."[s.339]

* Zawsze musi być czysto, nie może być przedmiotów osobistych na wierzchu, kuchnia musi błyszczeć, a z wazonów rozchodzić się zapach świeżych kwiatów. No, i nie można mieć zwierząt. Straszne, prawda?

Komentarze

Penny Lane pisze…
Mimo iż dotychczas przeczytałam tylko dwie książki Fannie Flagg ("Zielone smażone pomidory" i "Boże Narodzenie w Lost River"), to kocham ją, jej styl pisania i świat, jaki stwarza w swych książkach. To jest coś pięknego i niesamowitego. Ogromnie chciałabym znaleźć się w jej świecie.
A "Wciąż o tobie śnię" mam na liście książek do przeczytania :)
Iza pisze…
Lubię jej pióro. Mam tą książkę na swojej liście;) Mam nadzieję, że wykopie ją gdzieś w bibliotece:)
M. pisze…
Do tej pory czytałam tylko dwie powieści tej autorki i każda mnie zachwycała :) I chciałabym przeczytać wszystkie u nas dostępne :) Także i tą dopisuję do listy :)
Monika Badowska pisze…
Penny Lane,
też chciałabym żyć w świecie powieści Fannie Flagg.

Izuś,
udanych poszukiwań:)

Pandorcia,
życzę miłego czytania:)
Aneta pisze…
Nic jeszcze tej autorki nie czytałam :) pora nadrobić myślę.
Monika Badowska pisze…
Aneto,
koniecznie:)))
kasandra_85 pisze…
Mam w planach, ale niestety kolejka książek jest strasznie długa :) Na pewno przeczytam, choć nie w najbliższych tygodniach.
Pozdrawiam :D
Monika Badowska pisze…
Kasandro,
warto Flagg przesunąć na początek kolejki:)))
Anonimowy pisze…
" Smażone zielone ..." poznałam najpierw w wersji filmowej a książka nijak nie chciała mnie zachwycić . Od tego czasu nie tknęłam nic F.Flagg , może pora ???
monani pisze…
Zachęciłaś mnie bardzo do lektury, tym bardziej, że sama zbliżam się do wieku, w którym pojawiają się pytania typu: co dalej? Panią Flagg znam tylko z Pomidorów i Dogonić tęczę i obie pozycje bardzo mi się podobały, więc chyba i ta nie rozczaruje :-)
Monika Badowska pisze…
Niebieska,
zdecydowanie:)))

Monani,
mnie nie rozczarowała:)
Motylek pisze…
Nie ma to jak być piękną! Ujdzie nawet to, że niezbyt się jest rozgarniętą... Bo brylować inteligencją jednak Maggie nie może... Ale ubawiłam się czytając o kolejnych perypetiach związanych z wprowadzeniem "w życie" Planu Pożegnania się z życiem...

Pozdrawiam,
Motylek
mounthood.bloog.pl
Monika Badowska pisze…
Motylku,
plany były przednie:-)Książka, jak zwykle, urocza:-)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...