Przejdź do głównej zawartości

Maria Ewa Letki. Diabełek.


Wydane przez
Wydawnictwo Bajka

Dawno, dawno temu diabły zamieszkiwały w wierzbach. Dziś - w bajce Marii Ewy Letki - znajdziemy opowieść o diabełkach, sprytnych i nieco nieuczciwych, które próbują zamieszkać z ludźmi.

Pewnego dnia w domu ludzi, którzy nie mieli swoich dzieci pojawił się diabełek - zziębnięty, przemoknięty, opuszczony. Dobrzy ludzie przygarnęli diabełka i uwierzyli w to, co im o sobie opowiada. Niecodzienny gość stawał się powoli domownikiem, a kobieta i mężczyzna pragnęli coraz mocniej, by diabełek został z nimi. I wówczas usłyszeli, że kiedy pokochają małego czarta z całego serca to on dozna przemiany i stanie się dzieckiem. Dni mijały, aż któregoś ranka...

Nie opowiem Wam więcej:)

Autorka czerpiąc z podań ludowych stworzyła zgrabną historię o ludziach, diabełkach i potężnej mocy miłości. Pokazała jak serdeczność i przywiązanie mogą utrącić siłę niecnych zamiarów. Diabełki z opowieści budzą sympatię i wcale nie dziwię się ludzkich bohaterom opowieści, że otoczyli jednego z nich opieką.

"Diabełek" to ciepła, serdeczna opowieść z dobrym przesłaniem.

Komentarze

sabinka.t1 pisze…
Ha ja już mam takiego małego diabełka :o) w postaci dziecka ;O)

pozdrawiam :O)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...