Przejdź do głównej zawartości

Kitty Crowther. Mój przyjaciel Szymon.

Wydane przez
Wydawnictwo Eneduerabe

Wydawnictwo Eneduerabe prezentuje książki, obok których nie sposób przejść obojętnie. Jednio ganią, inni się zachwycają, ale nikt kto interesuje się literaturą dla najmłodszych nie pozostaje bez wyrobienia sobie opinii na temat tego, co wydaje gdańska oficyna.

Bohaterami jednej z ostatnio wydanych książek są mewa Szymon i kos Tymon. Ptaki spotykają się dzięki ciekawości Tymona, który postanowił pewnego dnia zwiedzić świat. Panowie szybko przypadli sobie do gustu i kos z ochota przystał na propozycję Szymona, by odwiedzić mewie miasteczko. Czy jednak mieszkańcy miasta przyjaźnie powitają Tymona? Czy zaakceptują przyjaciela, którego zaprosił do siebie Szymon?

To książka o tolerancji. Szeroko pojmowanej, bo dotyczącej tego jakich wybieramy sobie przyjaciół i tego, jak inni traktują osoby nam bliskie. Postać dwóch ptaków, tak odmiennych od siebie wyglądam, a nie tak bardzo upodobaniami, stanowi metaforę ludzkich przyjaźni. I jako taka pewnie bez trudu zostanie zaakceptowana przez młodych czytelników, do których adresowana jest opowieść o "Mój przyjaciel Szymon".

Komentarze

hiliko pisze…
Nauczycielko, mam takie pytanie nie na temat - mam nadzieję, że mi wybaczysz :)
Chciałam zapytać - czy wszystkie zalinkowane u Ciebie wydawnictwa to te, z którymi współpracujesz? Tak się nad tym zastanawiam :))

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...