Przejdź do głównej zawartości

Rysowane wierszyki. Wybór i opracowanie Ewa M. Skorek.


Wydane przez
Oficynę Wydawniczą Impuls

Książka opracowana przez Ewę Małgorzatę Skorek jest podpowiedzią do wspólnej zabawy i nauki dla dzieci, rodziców, czy pedagogów.  

Pomysł na książkę okazał się być prosty i moim zdaniem skuteczny - na jednej stronie umieszczono wierszyk i instrukcję rysowania przedstawionego w wierszu przedmiotu, a na drugiej stronie - ten sam obrazek, powiększony, z kresek do poprawienia, podczas którego dziecko będzie ćwiczyło rączkę. 

Rysunki mają różną trudność - od prostych typu drzewo, czy kurczak, po trudniejsze jak na przykład staw z kaczkami. Doskonałym uzupełnieniem prób rysunkowych dziecka będą wierszyki, które odnoszą się do treści rysunku, są łatwe do recytacji, czy zapamiętania. 

Rysowanie pomaga także w stymulować rozwój mowy dziecka. Autorka zaleca korzystanie z rysowanych wierszyków podczas zajęć logopedycznych, podczas utrwalania głosek. Ciekawym pomysłem jest wykorzystywanie rysunków i wierszyków podczas zabawy w piasku, zabaw na podwórku (można wszak rysować kolorową kredą po asfalcie).

"Rysowane wierszyki" przeznaczone są dla dzieci młodszych i starszych. Ważne tylko, byśmy wraz z nimi wkraczali w świat tej prostej i wspomagającej rozwój sztuki.

Komentarze

Nyx pisze…
Dziękuję pięknie za tę recenzję! Właśnie przestałam się martwić o prezent Bożonarodzeniowy dla mojej siostry ;)
Monika Badowska pisze…
Nyx,
bardzo mi miło:)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...