Michał Olszewski. Zapiski na biletach.

Wydane przez

Wydawnictwo W.A.B.

Michał Olszewski pisze o podróżowaniu. Pisze o kolekcjonowaniu chwil pozornie zwyczajnych, które kryją w sobie metafizyczną niezwykłość. Zamyka w słowach ulotność, zapamiętuje w imieniu tych mniej uważnych niż on podróżników zjawiska, które już wkrótce przepadną pod siła unifikacyjnych dążeń.

Był taki moment w moim życiu, że znałam rozkłady jazdy pociągów niemal tak dobrze jak kolejarze z długoletnim doświadczeniem zawodowym. W pociągach spędzałam dni, noce, niezliczone godziny. Znałam panie w dworcowych barach, z podobnymi do mnie podróżnikami skłonieniem głowy potwierdzaliśmy swoją obecność w kolejnej podróży odbywanej przy muzyce stukotu kół i piszczącej lampy, której zgasić nie sposób.

Michał Olszewski gromadzi skrupulatnie doświadczenia podróżne. Niczym wytrawny fotograf zapamiętuje dla siebie i dla nas widoki z mijanych wsi, miast, pól i łąk. Wyłapuje nazwy odwiedzanych barów, podkreśla urok kiczu zapełniającego przydrożne i dworcowe bary, z sentymentem spogląda na to, co remontowane i zmieniane, wszak zmiany nie zawsze i nie dla każdego są zamianami na lepsze.

Z ciekawością wczytywałam się w teksty Olszewskiego poświęcone jego i moim rodzinnym stronom, a także tym regionom Polski, które darzę wielkim sentymentem, odnajdując w słowach Autora dalekie echa moich obserwacji, myśli, czy wspomnień.

Dziś podróżuję znacznie mniej. Pociągi widuję odprowadzając kogoś na dworzec. I żałuję, że magia podróży pociągiem ginie zabijana sytuacją stworzoną przez przewoźników kolejowych.

P.S. Nie wiem co zainspirowało Jacka Kaczmarskiego, by metaforę życia przedstawić w obrazie dworca kolejowego. Podejrzewam jednak, że owa inspiracja spłynąć musiała na barda na dworcu w Dąbrowie Górniczej-Ząbkowicach:

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...

Czytaj dalej »

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...

Czytaj dalej »

Prowincjonalna nauczycielka

Szukaj na tym blogu