Wydane przez
Wydawnictwo Eneduerabe
Billy jest dzieckiem przerażająco samodzielnym. Słysząc dziwnie głośne miauczenie uchyla okno i pozwala wejść do swojego pokoju nieznajomemu kotu. Co więcej - chłopiec karmi tego kota, a później pozwala mu zasnąć obok siebie w łóżku.
Mama Billy'ego jest osobą obdarzoną niewyobrażalnym wręcz spokojem. Widząc rudego, wielkiego pręgusa w pokoju swojego syna zdumiona zauważa, że musi on być czyjś i daje mu jeść.
Kot, który wiedział dobrze dlaczego, wybiera dom Billy'ego i jego mamy. Spokojna, serdeczna atmosfera sprzyjała temu, co kot musiał zrobić. I choć to był kot innego chłopca - to własnie dom Billy'ego spotkał zaszczyt.
Billy uczy się czym są wyrzuty sumienia i przekonuje o tym, że kłamstwo może sprawić przykrość okłamującemu. Przed chłopcem staje także znacznie poważniejsze wyzwanie - musi wybrać między przyjaźnią dopiero się rodzącą, a przyjaźnią już trwającą, wypróbowaną.
Historia Billy'ego i kota ma wydźwięk sympatycznej opowiastki uczącej dziecko podejmowania decyzji i ponoszenia konsekwencji swoich czynów. Czyli pod przyjemną treścią skrywa się morał :-)
P.S. Skonsultowałam się w kwestii alergii. Można przypuszczać z dużym prawdopodobieństwem, że jeśli Billy miałby kota, a odwiedzająca Billy'ego Lotta wyczyściłaby ubranie z sierści i nie wcierałaby w swoją mamę sierści kociej - mama nie miałaby ataków alergicznych.
Komentarze
źródło jest dwoiste - praca z dziećmi niepełnosprawnymi intelektualnie i moja trzyletnia siostrzenica:)