Przejdź do głównej zawartości

Jovanka Tomaszewska, Wojciech Kołyszko. Garść radości, szczypta złości. Mnóstwo zabawnych ćwiczeń z uczuciami.

Wydane przez
Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne

Czasami, raczej nieświadomie, uczymy dzieci, że uczucia są złe - że złość, gniew, radość mogą być niewłaściwe. Książka "Garść radości..." pokazuje, że każdy z nas doświadcza wstydu, smutku, strachu, zadowolenia i tylko od naszej świadomości samego siebie zależy, czy to uczucia zapanują nad nami i naszym postępowaniem, czy my nad nimi. Dorośli mówią dziecku "nie złość się", kiedy ono ma pełne prawo do bycia złym, nakazują "nie wstydź się", by za chwilę dziecko ośmieszyć, zabraniają mu okazywać radość, bo w danej chwili konwenans zabrania jej okazywać, a sami chichoczą w duchu.

Książka Tomaszewskiej i Kołyszki przedstawia dzieciom uczucia, wyjaśnia kiedy je odczuwamy i zachęca do zastanowienia się nad tym, czy określone reakcje emocjonalne są adekwatne do sytuacji. Opowieści o uczuciach są zilustrowane rycinami, które przeznaczone są do tego, by kolorowały je dzieci. Ćwiczenia omawiające poszczególne uczucia bazują właśnie na wyobraźni i empatii dzieci - oddając im w ręce rysunki skłaniamy je do pełniejszego uczestnictwa w zgłębianiu tematyki emocjonalnej.

Świetna książka - wkrótce wypróbuję ją na swoich uczniach:)

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...