Dorota Gellner. Czekoladki dla sąsiadki.

Wydane przez

Wydawnictwo Wilga

"Czekoladki dla sąsiadki" to druga z trzech książek Doroty Gellner wydana w "Złotej serii". Kilka dni temu miałam przyjemność przedstawić "Roztrzepaną sprzątaczkę", dziś z dużą radością prezentuję Sąsiadkę współmieszkankę Pudla i Kota.

Zbiór zabawnych wierszy zaczyna się od tytułowego - opowiadającego o czekoladkach, które sympatyczny sąsiad podarował Sąsiadce, a które natychmiast zaanektowały zwierzaki. Zresztą - ta szalona dwójka - uczestniczy we wszelkich przygodach spotykających Sąsiadkę i trudno byłoby przeforsować opinię, że są pomocni (bo niezastąpieni z pewnością).

I tak: Pudel i Kot uczestniczą w gotowaniu obiadku dla sąsiadek, bacznie obserwują siatkę, herbatkę, makatkę, szufladkę Sąsiadki, czyniąc swoją obecnością wiele zamieszania, aktywnie włączając się we wszystkie te działania, które mogą spotęgować chaos. Nie sposób jednak odmówić im sympatii i szczerego serca.

Wiersze Doroty Gellner są uroczo rymowane, atrakcyjne treścią i bohaterami i udanie zilustrowane. "Czekoladki dla sąsiadki" to prawdziwie słodka uczta literacka:)

P.S. Tu posłuchacie tytułowego wiersza.

Komentarze

Anonimowy pisze…

Moim zdaniem ilustracje są okropne, chociaż tekst świetny.

sobota, czerwca 12, 2010

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...

Czytaj dalej »

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...

Czytaj dalej »

Prowincjonalna nauczycielka

Szukaj na tym blogu