Sabina, rehabilitantka tuż po studiach, dostaje pracę w miejscu wymarzonym - w rodzinnym mieście, w luksusowym domu starości "Pod Dębami". Do swojej pracy podchodzi z entuzjazmem nowicjuszki, z optymizmem nieskażonym porażką i wiarą we własne umiejętności interpersonalne, wiarą w to, że wychowanie jakie wyniosła z domu rodzinnego zapewni jej sympatię starszych ludzi, w którymi będzie współpracować.
Przyglądałam się bohaterce Magdaleny Zarębskiej ze zdziwieniem i rosnącą zadumą. Przypomniała mi się książka "Grzeczne dziewczynki idą do nieba, niegrzeczne - tam gdzie chcą" i w kontekście tego skojarzenia Sabinę miałam chęć zaliczyć do owych "grzecznych" . Jej daleko idąca naiwność stanowiła idealne tło dla wydarzeń zachodzących w "Pod Dębami". Autorka ciekawie pokazała życie domu starości, w którym miesiąc pobytu kosztuje więcej niż dobra pensja i dwie emerytury. Mieszkańcy "Pod Dębami" - egocentrycy reagujący depresyjnie na zetknięcie ze śmiercią - uważają, że pieniądze są w stanie zapewnić im wieczną egzystencję, wieczne zdrowie, a zostawione za bramami ich nowego domu "zwyczajne życie" jest kiepskim scenariuszem na starość.
"Życie teoretycznie" to powieść z intrygująco nakreśloną bohaterką.
Komentarze