Przejdź do głównej zawartości

Wiosna idzie, mili Państwo...

Tak optymistyczne stwierdzenie opieram na kalendarzu i nieco może niesłusznie na przekonaniu, że skoro zawsze przychodziła, to i w tym roku nadejść musi oraz na obserwacji, z której wynika, że gołębie poukrywane gdzieś zimą, zaczynają tłumnie odwiedzać nasz kuchenny parapet. Sama bym tego nie zauważyła - okno bowiem mamy nikczemnego rozmiaru i jeszcze o charakterze bardziej świetlikowym, ale od czego mam koty? Sisi od razu wyczuła obce pierzaste siadające po drugiej stronie szyby i od kilku dni ulubionym miejscem porannego bytowania Sisulki jest parapet kuchenny. Nie bez znaczenia jest pewnie i ten fakt, że na parapecie stoi pudełko z owsem, który to owies można podgryzać (ten z lodówki został już obgryziony do połowy).

Komentarze

abigail pisze…
Ale sisulkowi słodko ząbek wystaje :))
kociokwik pisze…
Abigail,
prawda?:)))
PB pisze…
Piękny owies tej wiosny i pewnie smakuje.
kociarstwo.pl pisze…
owies tak pieknie rosnie? jak to sie wysiewa?
kociokwik pisze…
PB,
oj smakuje:) Choć przede wszystkim Sisi:)

Kociarstwo,
owies kupiłam na miau.pl. Nasypałam ziemi, wysypałam owiec, przykryłam niewielka ilością ziemi i podlałam. Rosło w oczach:) Polecam!

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...