Przejdź do głównej zawartości

Miło mi...

Obraz
Autor:
jest powiadomić o tym, że Pani Katarzyna Enerlich napisała drugą, po "Prowincji pełnej marzeń", powieść. Tym milej, że na okładce "Prowincji pełnej gwiazd" Autorka zdecydowała się zamieścić fragment recenzji napisanej przeze mnie.











Komentarze

nutta pisze…
Gratuluję uznania Autorki :)
czwartek, stycznia 28, 2010
Alicjonka pisze…
Witam :) Raczkuję na paletku bloggerek/bloggerów, którzy opisują swoje refleksje po przeczytaniu lektury... Zapraszam :) Szczególnie - że obie mamy ten sam zawód (nauczyciel) - co prawda, ja za pół roku dostanę dyplom... ale już prawie ;) Pozdrawiam
czwartek, stycznia 28, 2010
Monika Badowska pisze…
Nutto,
:)

Alicjonko,
witaj:) Zajrzę z przyjemnością.
czwartek, stycznia 28, 2010
Edyta pisze…
miła wiadomość :)
czwartek, stycznia 28, 2010
paulina654 pisze…
Moje gratulacje!
Jak tylko będę miała okazję mieć tą książkę w dłoni pierwsze co zrobię to przeczytam ten fragment :)
czwartek, stycznia 28, 2010
naczynie gliniane pisze…
Super! I brawo:) A zacytujesz tu samą siebie? Co napisałaś?
czwartek, stycznia 28, 2010
Monika Badowska pisze…
Edith,
:)
Paulino,
:)
Naczynie_gliniane,
oto link: http://prowincjonalnenauczycielstwo.blogspot.com/2009/08/katarzyna-enerlich-prowincja-pena.html
:)
piątek, stycznia 29, 2010
Anonimowy pisze…
Jak miło :) Cieszę się i gratuluję :)
poniedziałek, lutego 01, 2010
Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Autor:
Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/
7 komentarzy
Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Autor:
Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...
11 komentarzy
Czytaj dalej »

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Autor:
Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...
6 komentarzy
Czytaj dalej »