Katarzyna Turaj-Kalińska. Bracia Strach i inne opowiadania.

Wydane przez

Wydawnictwo Skrzat

W sześciu opowiadaniach Katarzyna Turaj-Kalińska przedstawia czytelnikom lęki towarzyszące ludziom. Bohaterami jej tekstów są zwyczajni ludzie, których codziennością stało się zmaganie z własnymi, czasami dość zaskakującym fobiami.

Opisom strachów towarzyszących bohaterom specyficznego kolorytu dodaje bogata wyobraźnia Autorki, wyobraźnia nasycona ironią, czy wręcz prześmiewczym spojrzenie na rzeczywistość.

Fascynujące są również związki między ludźmi o jakich pisze Katarzyna Turaj-Kalińska. Małżeństwo po rozstaniu, zaczątek romansu, w który bohaterka wkracza wbrew własnemu przekonaniu, własnym upodobaniom, strach przez zdradą, relacja ojca, córki, wnuczki, czy to - co mnie najbardziej przyciągnęło, choćby z uwagi na niedawne lektury - genetyczne modyfikowanie zwierząt, by stały się przedmiotami użytkowymi.

Lektura "Braci Strach..." to przejażdżka tunelem strachów - czasami dostrzegamy własne odbicie, dotyka nas coś wprawiając w popłoch lub budząc śmiech, kręci nam się w głowie od wielości zdarzeń. A przecież - chętnie wsiądziemy znów do wagonika kolejki, by wyruszyć w podróż raz jeszcze.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...

Czytaj dalej »

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...

Czytaj dalej »

Prowincjonalna nauczycielka

Szukaj na tym blogu