Przejdź do głównej zawartości

Ian Falconer. Olivia i orkiestra.

Obraz
Autor:

Wydane przez
Wydawnictwo Egmont


Olivia to świnka. Bardzo przyjemna świnka, rozrywkowa, rodzinna i budząca sympatię. Gdy zbliża się dzień pikniku i cała rodzina wybiera się, by podziwiać sztuczne ognie Olivia dowiaduje się, że nie będzie orkiestry. Rozżalona Olivia postanawia wziąć sprawę w swoje ręce - gromadzi instrumenty i staje się jednoosobową orkiestrą.

Dźwięki jakie wybrzmiewają w tej książeczce są urocze; zarówno te towarzyszące Olivii - orkiestrze, jak i te, kiedy Olivia rozmawia z rodziną. Świnka żyje dość ekspresyjnie, stanowi głowną postać w rodzinie, na niej skupia się uwaga, bo też i ona - swą żywiołowością - najsilniej odciska piętno na relacjach międzyludzkich. Pokolenie mojej babci mówiło o takich osobach "żywe srebro". 

Olivia wzbudziła moją sympatię:) Mam nadzieję, że to nie jest nasze ostatnie spotkanie.

P.S. Zajrzyjcie tu 
Etykiety:

Komentarze

Sara Deever pisze…
Większą ciekawość od świnki Olivki zbudziła we mnie książka David'a Rieffa .W jesień ciągnie mnie do smutnych książek .

A lekturka o Olivi jak i strona świnki myślę , że przypadnie do gustu mojej siostrzenicy :)
środa, listopada 04, 2009
Monika Badowska pisze…
Saro Deever,
czkam zatem na Twoją opinię o książce D. Rieffa. Liczę na to, żę Olivia przypadnie do gustu także mojejsiostrzenicy:)))
czwartek, listopada 05, 2009
Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Autor:
Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/
7 komentarzy
Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Autor:
Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...
11 komentarzy
Czytaj dalej »

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Autor:
Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...
6 komentarzy
Czytaj dalej »