Przejdź do głównej zawartości

Plastusiowa mama. Wspomnienia o Marii Kownackiej.

Obraz
Autor:

Wydane przez

Państwowy Instytut Wydawniczy

Pani Mariola Pryzwan zebrała i opracowała materiały o Marii Kownackiej. Włożyła masę pracy w rozmowy z osobami znającymi Autorkę, w okraszenie tekstu zdjęciami rodzinnych spotkań, legitymacji, listów od czytelników, tak, że lektura wspomnień o Plastusiowej Mamie jest rzeczą przyjemną i nostalgicznie emocjonującą.

Przyznam, że nigdy nie wpadłam na to, by dowiedzieć się czegoś o Autorce książek czytanych przeze mnie w dzieciństwie z takim zapałem. Wszak "Dzieci z Leszczynowej Górki", "Kajtkowe przygody", czy "Rogaś z Doliny Roztoki" czarowały mnie swoją historią. A Plastuś? A opowiadanka o tym, jak należy dbać o higienę zebrane w tomiku zatytułowanym "Kukuryku na ręczniku"? Ulepiłam Plastusia i nosiłam go, jak Tosia w piórniku. I ręcznik chciałam mieć haftowany;)

Ze wspomnień ludzi bliskich Marii Kownackiej ukazuje się postać dość oschła, a jednoczesnie oddana dzieciom i swojej pracy. Ci, którzy znali ją i podziwiali, a mieli okazję spotkać się z nią na gruncie zawodowym, podziwiali jej profesjonalne podejście do tego, co w ówczesnych czasach dziwiło - pisania dla dzieci. A Autorka prowadziła dokładne badania przed przystąpieniem do pisania; jej archiwum oprócz bogatej korespondencji, oprócz napisanych przez nią książek zawierało materiały, które gromadziła zanim przelała myśli na papier.

Wiele mnie w tej książce ucieszyło, wiele zadziwiło, a jedna, przywołana przez Marię Łopatkową, wypowiedź zasmuciła. Otóż Maria Kownacka podejmowała starania, aby jej mieszkanie zostało przeznaczone (po jej śmierci) na izbę pamięci. Urzędnicy skwitowali owe starania tym, że skoro Nałkowska nie ma izby pamięci, to czemuż miała by ja mieć Kownacka...

Polecam "Plastusiową mamę" wszystkim tym, którzy w dzieciństwie ulegli czarowi opowieści Marii Kownackiej.


P.S. Książki do zdjęć udostępniły mi Panie z M-GBP w Węgorzewie.

Etykiety:

Komentarze

ktrya pisze…
Pamiętam tylko Plastusia, och, jak mi się podobała ta lektura. Chętnie do niej powrócę.
poniedziałek, października 12, 2009
Monika Badowska pisze…
Ktyra,
a ja pożyczyłam z biblioteki cykl, który zamierzam wykorzystać w pracy, a którego kompletnie nie znałam:)
poniedziałek, października 12, 2009
Elżbieta pisze…
Dzień dobry!
Ja mam stareńkie moje z dzieciństwa wydanie "Plastusia", którym zachwycała się również moja córka, a obie zapalamy świeczkę na Powązkach, na grobie Marii Kownackiej, gdzie siedzi mały Plastuś...
poniedziałek, października 12, 2009
Monika Badowska pisze…
Elżbieto,
miło mi to czytać:)
poniedziałek, października 12, 2009
Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Autor:
Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/
7 komentarzy
Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Autor:
Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...
11 komentarzy
Czytaj dalej »

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Autor:
Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...
6 komentarzy
Czytaj dalej »