Przejdź do głównej zawartości

Kate DiCamillo. Tygrys się budzi.

Wydane przez
Wydawnictwo Philip Wilson

"Tygrys się budzi" to opowieść o chłopcu, w życiu którego wraz ze śmiercią mamy zaszło bardzo dużo zmian. Wyjechali z tatą z dotychczas zamieszkiwanego miasta (bo tam wszyscy chcieli mówić o mamie, a tata i on nie chcieli), Rob zmienił szkołę, a jego tata zaczął pracować w motelu, w którym obydwaj mieszkali.

To książka o smutku. O tym - graniczącym z rozpaczą - który chłopiec odczuwa po śmierci mamy, o tym, który towarzyszy mu, gdy prześladują go w szkole mocniejsi koledzy, o smutku wywoływanym milczeniem na temat mamy.

Gdy w klasie Roba zjawia się dziewczynka - inna niż pozostałe dzieci - zaprzyjaźniają się. Odtąd obydwoje wspierają się w swoich lękach, bólach i są dla siebie oparciem w strachu. Tytułowy Tygrys dodaje dzieciom odwagi, pozwala im uwierzyć w siebie, poczuć dawno zapomniana przyjaźń i szczęście.

Autorka w niebywały sposób pokazała emocje dziecka osieroconego i osamotnionego - nienachalnie, kunsztownie i z dużą delikatnością. Podziwiam.

Kate DiCamillo napisała magiczną opowieść. Ponoć nie tylko ta jej opowieść jest magiczna...

Komentarze

Lemony. pisze…
Jakbym napotkał w bibliotece, to pewnie bym przeczytał. W tym wypadku jednak nie ma takiej możliwości.
Monika Badowska pisze…
Lemony,
w jakim wypadku?;)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...