Przejdź do głównej zawartości

Tak lubi Gusia

Gusia bardzo lubi leżeć brzuchem do góry. Nawet, gdy zastanawiają się z Sisi, czy może by się tak pobić, to Gusia leży ukazująć ciapki.





A ostatnio polubiła tunel. Długo go omijała, traktowała nieufnie, a od kilku dni chętnie w nim sypia i nie boi się juz przez niego przebiegać podczas gonitw wszelkich.




Komentarze

mrouh pisze…
Ma rację, jest się czym chwalić, ciapki lepsze, niż taki kolczyk w pępku na ten przykład:-)
milena pisze…
hiii błogostan :)ale te oczęta mają coś w sobie niepokojącego , może to tunel tak działa :)
kociokwik pisze…
Mrouh,
oczywiście:)

Milleno,
od dwóch dni Gusia porusza się ścieżką: moje kolana, tunel, moje kolana, tunel, miski;)
abigail pisze…
a ciapki ma rzeczywiście gusiaste ...!, że się tak filozoficznie... ;).
kociokwik pisze…
Abigail,
:)
Twój Mały kot uciekający jest przeuroczy:)
kociarstwo pisze…
Tunel bardzo sie przydaje podczas harców - mozna atakowac z tunelu, przebiegac przez tunel podczas ucieczki, wbiegac itd. No i pospac tez mozna.
agulha pisze…
Brzuszek ciapaty ma nieodparty urok. Moja rzadko pokazuje, a już w ogóle nie pozwala sie miziać po brzuszku; teren zakazany i już. Ale swoją drogą podziwiam Was, że tak oswoiliście tę z początku nieufną koteczkę. Bo wystawianie brzuszka to okazanie najwyższego kociego zaufania, czyż nie?
kociokwik pisze…
Agulha,
skasowałam przez przypadek komentarz - Z. często wspomina pierwszy dzień Gusi u nas i to, że zrobiła mu w palcu cztery dziury. Dziś już jest zupełnie inna niż tamtego dnia.

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...