Wydane przez
Wydawnictwo Tatarak
Książka Riitty Jalonen opowiada o smutku osieroconego przez ojca dziecka. Dziewczynka wraz z mamą ma zacząć nowe życie – wyjeżdżają w nowe miejsce, mama będzie miała nową pracę, zamieszkają w nowym mieszkaniu, a dziewczynka pójdzie do nowej szkoły. Ale dziecko chce móc mieć wspomnienia, chce móc je pielęgnować, a ów pęd do „nowego” nieco ją niepokoi.
„Wiem, czym jest tęsknota. To coś, co można poczuć w sobie z każdej strony. Najmocniej czuje się ją w środku, pod ubraniami, ale nie wiem, gdzie dokładnie.”
Dziewczynka opowiada sobie świat, który musi opuścić. Żegna się z panem z drugiego bloku, który wygląda jak tata, żegna się z drzewami, które czekają tęskniąc na kawki, żegna się z poznaną rzeczywistością jednocześnie tęskniąc za tą częścią życia, którą musi porzucić z powodu śmierci ojca.
To książka na wielokrotne czytanie. Na smakowanie fraz, pojmowanie bólu dziecka i naukę tego, że nie należy traktować dziecięcych przeżyć z lekceważeniem, że warto zauważyć wszystkie dziecięce tragedie.
Komentarze