Wydane przez
Wydawnictwo Otwarte
Teresa spotyka w tramwaju mężczyznę, którego kochała będąc studentką. On ma żonę, wkrótce będzie miał dziecko, ona ma dwoje dzieci i poczucie, że jej małżeństwo stoi na skraju kryzysu. I choć mało to racjonalne, oboje ulegają niewygasłej fascynacji próbując jednocześnie nie skrzywdzić swoich najbliższych. Co oczywiście jest awykonalne. Autorka przeplatając „dawniej” i „teraz” opowiada nam historię pragnienia, które nie uciszone rozpaliło się przy najmniejszej okazji w potężną namiętność. Tyle tylko, że ani na tym pragnieniu, ani na tej namiętności nie da się zbudować rodziny.
Antonina Kozłowska nader trafnie obserwuje świat. I tak jak udanie opisuje rzeczywistość:
„dwie twierdze konsumpcji, ustawione wrogo naprzeciwko siebie: Reduta i Blue City, bezokienne, białe, obwieszone neonami fortyfikacje przywodzące na myśl kościoły pozaziemskiego wyznania, gdzie miliony wiernych bez twarzy modlą się do czerwonego neonu z literami „H” i „M”, składają ofiary bogom o włoskich i angielskich imionach, potwierdzają swoje istnienie, przepuszczając kawałki plastiku przez czytniki(…)”, tak równie doskonale radzi sobie z tym, o czym pisać dobrze jest chyba najtrudniej – z emocjami bohaterów.
Ta lektura zmusza do myślenia. Do tego, by spojrzeć na siebie i zastanowić się, co by było gdyby dziś pojawił się ktoś z przeszłości. Czy jego obecność obudziłaby dawne drżenie?
Podziwiam i lubię pisanie Antoniny Kozłowskiej. Czekając na jej kolejna książkę zaglądam tu, by zaspokajać swoje do jej pisania upodobanie:)
Komentarze
koniecznie pożycz:)
Bloga i ja czytam (regularnie, mam w RSSie) i bardzo mi się styl pisania tej pani podoba :)
może książki też Ci się spodobają?:)
Ale wiem, że prędzej czy później mi się to uda :)
:)