Przejdź do głównej zawartości

Sven Nordqvist. Gdzie jest moja siostra?

Obraz
Autor:



Wydane przez

Wydawnictwo EneDueRabe

Gdy skończyłam oglądać/czytać książkę Nordqvista wyobraziłam sobie dziecko (no, dobra Helenkę sobie wyobraziłam) leżące na podłodze i z zachwytem wpatrujące się w ilustracje. Bo też ilustracje są to najistotniejsze, a co więcej – autor przyznaje , że to jedyna jego książka, w której tekst powstał później niż obrazki.

Plastycznie książka jest doskonała. Barokowa w szczególe i intensywności, barwna, dopracowana idealnie. Tekst jest tu zaledwie dodatkiem, choć jeśli by pokusić się o jego interpretację, to nie da się odmówić autorowi równie dobrego słowa jak i pędzla.

Braciszek Myszka poszukuje Siostrzyczki-Myszki, która z racji swojego ruchliwego usposobienia wędruje całymi dniami po różnych zakamarkach świata wykreowanego przez Nordqvista. Na bogatych ilustracjach czytelnik, podobnie jak Braciszek, próbuje znaleźć Siostrzyczkę, a przy tym poznaje to drogę wiodącą do Grenlandii albo Afryki, to jaskinie lub skały wyglądające jak cząstki puzzli,  to biuro wynalazcy.

Spotkanie z książką Svena Nordqvista to prawdziwa przygoda – mnie zachwyciła.

P.S. Tu też jest recenzja: http://zaczytani.blox.pl/2009/03/Sven-Nordqvist-8222Gdzie-jest-moja-siostra8221.html

Etykiety:

Komentarze

Anonimowy pisze…
trzeba sprawdzic:)
wtorek, grudnia 22, 2009
Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Autor:
Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/
7 komentarzy
Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Autor:
Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę
11 komentarzy
Czytaj dalej »

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Autor:
Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe
6 komentarzy
Czytaj dalej »