Prowincjonalna nauczycielka

Zainteresowanych szczegółami zapraszam na stronę Wydawnictwa .

Wydane przez Wydawnictwo Zielona Sowa Henryśka to szalenie energiczna dziewczynka, która już - mimo młodego wieku - doskonale wie co lubi, a czego nie lubi oraz kim chce zostać: "Nie (...) matką, ponieważ matki muszą sprzątać". Bohaterka ksiązki ma młodszego brata, psa, dwie myszki i mnóstwo pomysłów na to, co chciałaby odkryć. Mnie najbardziej spodobała się - jeszcze czekająca na odkrycie - Kraina Gderliwych Ziemniaków i Przygłuchych Brukselek. Książka ma różną wielkością i krojem czcionkę, proste obrazki i mnóstwo humoru. Henryśka zna swoje wady i zalety. I choć czasami przedstawia to, co jest wadą jako zaletę, nie sposób odmówić jej umiejętności wzbudzania sympatii. Nieograniczona wyobraźnia dziewczynki pozwala dojrzeć w rzeczach znanych niecodzienną przygodę, a przepustkę do przygód chciałoby otrzymać każde dziecko. Przedstawcie dzieciom Henryśkę:)

Dni mijają, zaraz nadejdzie kwiecień i pora na kwietniowe DKK, a ja zapomniałam opisać już minione spotkania. " Przepiórki w płatkach róży " wzbudziły miłą rozmowę. Mnie od tej książki odrzucało, ale wśród dyskutantek ustalił sie pogląd, że smakowitości przyrządzane przez Titę nadają książce niepowtarzalny klimat i co więcej - jest to klimat za jakim się tęskni (mój wegetarianizm nie tęsknił ani trochę). Ostatecznie osiągnęłyśmy consensus stwierdzając, że z tą książką jest tak jak z serialem meksykańskim - nieco przerysowana fabuła, skrupulatne odnotowywanie najdrobniejszych faktów i duża dawka nierzeczywistości ubrana w stereptypowe marzenie kobiet - miłość. " Senność " omawialiśmy w innym towarzystwie. I tu dyskusja była grzmiąca, choć mam wrażenie, że głównie dzięki filmowi o tym samym tytule, a nawet dzięki odtwórcom głównych ról - Magłorzacie Kożuchowskiej i Michałowi Żebrowskiemu. Podzieliliśmy się na dwie frakcje - tę twierdzącą, że Kuczok pisze czytadła podo...

Kontynuacja opowieści o rozczytanej rodzinie, którą poznać mogliśmy w książce „ Przyślę Panu list i klucz ” toczy się podczas II wojny światowej, więc nieco mniej jest w niej czytania, znacznie więcej prób przeżycia w opanowanej przez Niemców Polsce. Mimo sytuacji, która nie napawa specjalnie optymizmem autorka znajduje właściwy dystans i różne – czasami groźne bardzo wydarzenia – przedstawia z właściwą sobie ironią.

Tunel ma Hesia i tunel mają Ko-córki:) Od dziś:) Na razie opanowała go Nusia, ale i Sisuleńska zagląda doń ciekawsko. Tylko Gusia obwąchuje, ale nie wchodzi. Któż wie co takie tunel może zrobić Guziolkowi?;)

Nusia spała na fotelu. Nagle coś zawarczało przeraźliwie. Kocinka myślała, że to Pieska i umknęła czym prędzej z pokoju. My wiedzieliśmy, że dźwięki wytwarzają sąsiedzi wiertarką. Za kilkanaście minut Nusia ostrożnie weszła do pokoju. Cichutko, z napuchanym ogonem i dinozaurem na plecach wskoczyła na wersalkę, by z niej obserwować groźną - jej zdaniem - Cirulkę. Nusiowa nieśmiałość nie trwała zbyt długo. Wieczorem moszcząc się tuż pod psim nosem obserowała rozsuwanie łóżka, a chwilę później próbowała złapać i przytrzymać przechodzącą Ciri. Podróż Kotki zniosły źle. Nawet Sisi, która przecież zawsze jeździ w spokoju miauczała i wędrowała. Gusia połowę podróży przeleżała tuż obok Z. na półce, a gdy zatrzymaliśmy się, by przepuścić rozradowane wolnością i przechodzące przez jezdnię psy, co spowodowało, że psy zainteresowały się nami i okazały nam swoje zainteresowanie zaglądając do auta, Gusia w ciężkim szoku z powodu psich nosów wyłaniających się z ciemności, uciekła głośno wrzaszcząc za...

W ankiecie udział wzięło 107 respondentów, z których 84,11% sięga po literaturę beletrystyczną. Najpopularniejsze wśród nas są powieści sensacyjno-kryminalne, najmniej popularne – dotykające tematyki ezoterycznej. Większość z nas książki kupuje, sporo - korzysta z bibliotek. Największym powodzeniem cieszą się biblioteki publiczne. Tylko 4 osoby nie kupiły żadnej książki w minionym roku – 96,26% z nas książki kupowało. Zakupów dokonujemy zgodnie z tym, co lubimy czytać – 86,91% respondentów kupowało literaturę piękną, choć więcej kupujemy powieści obyczajowo-romansowych (60,74%) niż sensacyjno-kryminalnych (57%). Nikt nie kupił książki o treściach ezoterycznych. Kupujemy w EMPiK-u, w tradycyjnych księgarniach oraz w księgarniach internetowych. Prawie połowa z nas kupuje w taniej książce. Wszyscy uważamy, że zadaniem biblioteki jest wypożyczanie książek.   Większość z nas nie korzysta z e-booków i audiobooków, przedkładając nad nowe technologie tradycyjny sposób smakowania literatury. ...

Wydane przez Wydawnictwo Książnica To moje pierwsze spotkanie z Karin Fossum i muszę przyznać, że uważam je za udane. Ewa Maria Magnus, to malarka samotnie wychowująca córkę i próbująca wyżyć ze stypendium artystyczne. Pewnego dnia Ewa spotyka dawno niewidzianą przyjaciółkę z dzieciństwa, która to przyjaciółka trudni się dostarczaniem mężczyznom, rozkoszy, a Ewie proponuje przystąpienie do podobnej działalności. Ta specyficzna sytuacja jest kluczem do zrozumienia wyborów jakich dokonuje Ewa w sytuacji, w której może decydować o swoim dobrym życiu. Nawet gdy owo „dobro” jest dyskusyjne. Autorka skupia się mocniej na przeżyciach i przemyśleniach głównej bohaterki, niż na faktach z jakimi są one powiązane. Ukazuje psychikę człowieka, jego skłonności do działań, o które sam siebie nie podejrzewa, a które stają się naturalne w odpowiednich warunkach. Historia Ewy opowiedziana jest z dystansem; początkowo trudno było mi zaangażować się w lekturę. Jednak po kilkunastu stronach pocz...

Wydane przez Wydawnictwo Klucze W świecie, w których wielu chce być lepszym od innych, polem rywalizacji mogą stać się różne, czasami dość niespotykane dziedziny. W bajce Ewy Marcinkowskiej-Schmidt rywalizacja dotyczy koloru skorupki jajka. Kurka dumna ze swego upierzenia, nosząca w ogonie złociste piórka zapragnęła znosić jajka nie beżowe, jak zazwyczaj, lecz białe. Postanowiła zatem zgłębić tajemnicę białych skorupek i w tym celu przeprowadziła na podwórku małe śledztwo. Myślę, że bajeczka o kurach i jajkach, których znoszenie jest kurzym obowiązkiem w zamian za karmienie i bezpieczny dom, dobrze wpisuje się w czas przedświąteczny, w czas, gdy w naszej kuchni pojawiają się jajka w rozmaitych kolorach, wielkościach i w „doskonałym, niepowtarzalnym kształcie”. Uważni rodzice pomogą odnaleźć swoim pociechom morał w bajce. Miłej lektury:)

Wydane przez Wydawnictwo Noir Sur Blanc Po lekturze „ Księgi zemsty dla miłośników zwierząt ” zainteresowałam się Panią Highsmith i jej twórczością. Niedawno wydaną, debiutancką powieść autorki, przeczytałam z dużym zainteresowaniem i z powodu owego zainteresowania trudno mi znaleźć słowa, by o niej napisać. Melchior Kimmel, antykwariusz, urażony zachowaniem swojej żony, od której – jego zdaniem – należy mu się szacunek jako człowiekowi światłemu, intelektualiście i specjaliście w swojej dziedzinie, postanawia żonę zabić. Zapewnia sobie alibi, po czym jedzie za autobusem, w którym jego żona opuszcza miasto i korzystając z przerwy w podróży zwabia ją w ustronne miejsce, by zabić. Kilka miesięcy później w podobnej sytuacji znajduje się inny mężczyzna. Clara wyjeżdża z miasta, Walter dogania autobus i podczas postoju szuka wśród pasażerów żony. Nie znajduje jej, wraca do domu, a następnego dnia dostaje wiadomość, że jego żona nie żyje – spadła z urwiska podczas przerwy w podróży. Trzecim ...

Wydane przez Wydawnictwo Nowy Świat Ewelina i Lilka odziedziczyły po ciotce komunistce podupadły hotelik położony w małej mieścinie. Ich toksyczna matka, afektowana aktorka teatralna, uważa za właściwą sprzedaż hotelu. Lilka, przeżywająca wciąż swój rozwód, nienawidząca pracy w wydawnictwie, postanawia zmierzyć się z zarządzaniem odziedziczonym dobrem i wyjeżdża z Warszawy w towarzystwie przyjaciółki, której również potrzebna jest zmiana środowiska. Opowiastka o próbach przedzierżgnięcia się zahukanej młodej kobiety w bizneswoman, opis jej perypetii związanych z prozaicznymi czynnościami (ot, choćby nakarmieniem gości), zderzająca się z prowincjonalna mentalnością i realiami (w żadnym sklepie nie można zapłacić kartą?!) jest zabawna i można się przy niej rewelacyjnie odprężyć. Wprowadzony do powieści wątek kryminalny rozwija się w tak specyficzny sposób, że jego rozwiązanie ukazuje się czytelniczym oczom tuż przed zakończeniem powieści i w dodatku nie jest rozwiązaniem kompletnym, a ta...

Wydane przez Wydawnictwo Cyklady Jeśli ktoś po przeczytaniu powieści Le Clezio zastanawiał się za co ów autor otrzymał Nagrodę Nobla powinien czym prędzej sięgnąć po „Afrykanina”. W opowieści biograficznej noblista składa hołd swojemu ojcu. Opowiada o jego trudnym życiu, o swoim z ojcem spotkaniu, o przestrzeni w jakiej dane im było żyć i o tym, co pojawienie się ojca zmienić może w życiu ośmiolatka, który cieszy się nieograniczona niemalże wolności na afrykańskiej sawannie. Zachwycił mnie ciepły język w jakim pisarz przedstawia czytelnikowi świat dziecięcych uniesień i chwil przepełnionych szczęściem. Ze wspomnień Le Clezio wyłania się Afryka pełna tajemnic, obiecująca przygodę, wabiąca swoją głębią i obiecująca doznania, jakich nie sposób zaznać w innej części świata. Pisarz w dojrzałym już bardzo momencie swojego życia powraca do lat dzieciństwa i, zapewne podobnie jak wielu z nas, idealizuje kraj dziecięcych przeżyć. Pozostaję pod wielkim urokiem.

Gusia wskoczyła rano na kolania Mamie i kazała się głaskać. I gdy już zeszła - zaprychała w obronie przed głaskaniem. Nusia próbowała obejrzeć Ciri z bardzo bliskiej bliskości. Ciri schowała się przed ciekawskimi kotami w brodziku.

Tydzień minął nie wiedzieć kiedy, w koło uśmiechnięte wiosną koty (lub tak jak Hesia, szczęśliwe z pozbycia się koleżanki), a u nas… Sisulkowe dziąsła już w porządku. Lek i żel zadziałały błyskawicznie, a Sisulka będąc kocim aniołem tabletkę zjadała z ręki Z. i bez protestów dawała sobie smarować pysio. Z nadejściem wiosny powróciła do radosnych zabaw i galopów. Biega bez względu na to czy ma, czy nie towarzystwo. Rytuałem stało się jej nocne przychodzenie do nas. Czeka, aż Z. już się położy, po czym wędruje po nas z silnym poczuciem własności, udeptuje, burczy i oczekuje głasków. Czasami zasypiam z Sisi na sobie, czasem czuje jak wciska się między nas i śpi taka obustronnie przytulona do swoich człowieków. Sisi po tym jak przywita mnie będąc dzwonkiem biegnie na szafkę w przedpokoju.   I w tymże przedpokoju oprócz obwąchania mnie sprawdza, czy przyniosłam do domu coś atrakcyjnego. Gdy wyciągnę zakupy, musze też wyjąć telefon, bo już kilka razy było, tak, że on sobie dzwonił, a Sisi ...

1. Wiadomo, że najlepiej śpi się na książkach. 2. Choć zasłoneczniony parapet też bywa niezły.  3. Sisi zastanawia się, czy już mnie pacnąć i ugryźć, czy jeszcze wytrzyma moje natręctwo. 4. Gusia z zabawką! 5. Z bliska, choć mało wyraźnie, ale przyznajcie - warto to zobaczyć;) 6. Do śpiącej Gusi przyszła po ciuchutku Nusia, polizała ją po głowie i tym sposobem wkupiła się na miejscówkę. 7. Sisi była zainteresowana i szczotką, i puzzlami które wycinałam. 8. Gusia podczas "maltretacji kota". 9. Miejscówka zawsze cieszy się dużym powodzeniem. 10. Można leżeć zwiniętą w kłębek lub opierać łapki o kaloryfer. 11. A jak się wstaje można zrobić łuk brwiowy na plecach, poka brzuszek oraz być obserwowanym spod zasłonki. 12. Nusia kontempluje pralkę. 13. Gusia jest bardzo zainteresowana tym, co to za wąż i czemu płynie z niego woda. 14. Czy widać, że Nusia śpi w środku? 15. Znów zmiana na miejscówce - cudowne miejsce.

Wydane przez Wydawnictwo Impuls Panie Chybicka i Pastwa-Wojciechowska zebrały w swojej publikacji bardzo interesujące teksty dotyczące spraw, o których w nieco lżejszej formie mówi się w prasie tzw. kobiecej i społecznej.   Znajdziemy zatem w „Kobiecności…” rozważania na temat tego, dlaczego ktoś podrywa tylko żonatych lub tylko mężatki, czemu niektórzy zachowują wstrzemięźliwość seksualną i kiedy jest to normą, a kiedy już patologią. Ciekawie przedstawiono także to, w jaki sposób wybieramy człowieka, z którym dzielimy życie. Fascynująco adekwatny do niedawnych rozmów w kobiecym gronie jest temat związany z postrzeganiem ról i odpowiedzialnością za życie rodzinne w oczach kobiet i w oczach mężczyzn. Głos oddano też autorom piszącym o dyskryminacji, także w wymiarze krzywdzącym mężczyzn. Nieco odmienne tematycznie, aczkolwiek równie interesujące, są teksty opisujące kobiety – więźniarki i kobiety Służby Więziennej, a także wskazujące na obecność kobiety w Kościele i mitologiach. ...

Bez cienia wątpliwości dołączę do grona tych, którzy zachwycają się twórczością Marii Pruszkowskiej. Ze wstydem przyznaję, że nie wiedziałabym o tej ksiażce, gdyby nie notatka w Księgogrodzie . Ale skoro już wiem i przeczytałam zachęcam i Was do tej znajomości. Rodzina Zosi cechuje się tym, że czyta. Czyta podczas jedzenia, przed snem, na lekcjach, w podróży i zamiast wielu czynności, które może należałoby wykonać, ale przecież trzeba przeczytać książkę. I kolejną, i jeszcze jedną... W bohaterach książki odnalazłam siebie. A Wy?

Wydane przez Wydawnictwo Muza Przyznaję – im książka jest głośniejsza, tym trudniej mi się do niej zabrać. Stąd też i długotrwałe czytanie „Lektora”. Spodziewałam się czegoś innego. Spodziewałam się ckliwej historyjki przedstawiającej romans dojrzałej kobiety i młodego chłopca, która finał znajduje na sali sądowej. Dostałam świetnie nakreśloną historię namiętności, zdrady, odpowiedzialności moralnej wobec i za innych ludzi kończącą się nad grobem. Duże wrażenie zrobił na mnie fragment, w którym opisane są wahania Michaela dotyczące definicji zdrady, jej relatywizmu. Interesująco brzmi również pogląd ojca Michaela, zajmującego się filozofią, który stwierdził, że „ filozofia nie dba o dzieci. Zostawiła je w rękach pedagogiki, ale to nie są dla nich dobre ręce.” Kolejnym tropem, za którym można by podążyć jest rozważanie na temat tego, jak pokolenia tych, którzy nie zawinili podczas Holokaustu, maja traktować przeszłość ( a w pewnym rozumieniu teraźniejszość) swoich rodziców, jak...

Prowincjonalna Nauczycielka: Proszę przedstawić się Czytelnikom bloga „Z lektur prowincjonalnej nauczycielki…” :) Paweł Klimczak: Jako Wawrzyniec powinienem odpowiedzieć, że mam cztery i pół roczku, bo tyle istnieje blog, ale pewnie nie o taką odpowiedź chodziło. Porzućmy więc na chwilę Wawrzyńca. Mam na imię Paweł, lat 35. Przeważnie na tych informacjach poprzestaję opowiadając o sobie przy okazji mówienia o blogowaniu, resztę szczegółów uznając za nieistotną. Pisaniem zająłem się, jak już wcześniej wspominałem, pewnego ponurego, jesiennego poranka w 2004 roku, kiedy to zafascynowany szczerą energią płynącą z innych blogów postanowiłem stać się częścią tak zwanej blogosfery. PN: Pisanie bloga oswaja z byciem ocenianym. Czy jednak były takie recenzje, pozytywne lub negatywne, po wydaniu Pańskiej pierwszej książki, które szczególnie wbiły się Panu w pamięć? PK: Rzeczywiście pisząc bloga, zwłaszcza takiego, który pojawia się na szczytach rankingów popularności, bądź zdobywa wyróż...

Książka Siergieja Łukjanienki zaczyna się tak: "Dworzec kolejowy to miejsce przemiany. Wsiadamy do pociągu i przestajemy być sobą. Od tej chwili mamy inną przeszłośći i liczymy na inną przyszłość. Przypadkowemu współtowarzyszowi podóży gotowi jesteśmy opowiedzieć o tym wszystkim, co nam się w życiu przydarzyło, a także o tym, co nie przydarzyło nam się nigdy. Z rozmów w pociągu można by wywnioskować, że na świecie nie ma nudnych ludzi z nieciekawymi biografiami. I za to właśnie kocham pociągi. Nawet te jadące na południe." I jak się nie zachwycać pisaniem Łukjanienki? Recenzja - mam nadzieję - za czas niezbyt odległy:)

Wydane przez Wydawnictwo Nasza Księgarnia Hannah Allen wychodząc za maż za Nowojorczyka wiedziała, że kiedyś mąż zechce wrócić do miasta, które kocha. Nie spodziewała się, że „kiedyś” tak szybko zamieni się w „już”. Josh dostał propozycję świetnej pracy, a ona jako mama wychowująca Violett i nie związana zawodowo z żadną firmą, mogła bez wahania podążyć za mężem. Nowe miejsce wydawało jej się niezbyt przyjazne, a grono towarzyskie jakie zaproponowała jej zmanierowana teściowa, nieco przerażało. Jednak skoro chce się rozmawiać z kimś poza dwuletnią córeczką, trzeba rozmawiać z innymi mamami. Szybko okazało się, że świat Mamzilli, to inna bajka niż ta, w której żyła dotychczas Hannah. Świat, w którym walczy się o przedszkole (ale nie z przyczyn takich jak u nas) najlepsze, najdroższe i jest się wręcz przesłuchiwanym przez kolejne dyrektorki, świat, w którym dwulatki uczą się mandaryńskiego, a dzieckiem powinna się zajmować niania, by mama mogła brylować w towarzystwach charytaty...

Wydane przez Wydawnictwo Znak Tadeusz Gadacz, przedstawiając w pierwszym tomie " Historii filozofii XX wieku " stanowiska różnych myślicieli, nazwał Szestowa "najbardziej irracjonalnym z nich", co oczywiście nie jest określeniem pejoratywnym. W dziele "Ateny i Jerozolima" Szestow stawia w opozycji Ateny - stolicę rozumu i Jerozolimę - stolicę wiary. Jestem po lekturze "Przedmowy" oraz pierwszego rozdziału - "O źródłach prawd metafizycznych. Skrępowany Parmenides". To, co przestudiowałam do tej pory, zrobiło na mnie ogromne wrażenie. Nigdy nie czytałam autora piszącego tak, jak Szestow. Szestow bowiem burzy spokój, podważa pewność i to nawet w kwestiach tak, zdawałoby się, oczywistych, jak zasada niesprzeczności. Każe przeciwstawić się "ananke" - Konieczności i pokazuje, jak przed "ananke" ugięli się nawet najwięksi myśliciele, którzy wręcz uważali, iż "ananke" musi podporządkować się również sam Bóg. ...

Wydane przez Twój Styl Przecudne, ciepłe rozmowy Barbary N. Łopieńskiej z ludzmi, którzy książkami zajmują się zawodowo – pisarzami, poetami, tłumaczami, krytykami i takimi, którzy zawodowo nie są związani ze światem literatury, a książki są dla nich pasją. Łopieńska wypytuje swoich rozmówców o ich księgozbiory, o to czy wciąż jeszcze panują nad liczbą posiadanych książek, o upodobania literackie, o wszechobecność zadrukowanych tomów. Prawdziwie przyjemna lektura!

Wydane przez Wydawnictwo Replika Właściwą kontynuacją tematyki Prus poruszonej przez Fritza Skowronnka wydawała mi się książka, w której zebrano relacje mieszkańców Prus i terenów niemieckich, którzy po traktacie pocztadamskim stracili nagle prawo do mieszkania w swojej ojczyźnie. Tym logiczniejszy był to wybór, że zbiór zapisów z czasów wypędzenia zaczyna się relacją hrabiny Marion Donhoff , której książki czytam z dużym zainteresowaniem. Herbert Reinoss opatrzył zebrane wypowiedzi dużą, dobrze przeprowadzoną przedmową. Autor motywuje w niej swoje zainteresowanie tematem i powody, dla których uważał, iż nadszedł właściwy czas dla tego typu publikacji. Wskazuje – zgodnie z opiniami cytowanych później Niemców – pozytywy i negatywy w zachowaniu Rosjan, Polaków i Niemców z głębi kraju. Wspomnienia wygnanych i uciekinierów są podobne – strach, głód, bestialstwo, dezinformacja. Ucieczka zamarzniętym Zalewem Wiślanym groziła śmiercią przez zatopienie. Wędrówka drogami była jednoznacz...