Przejdź do głównej zawartości

Ulf Nilsson, Anna-Clara Tidholm. Żegnaj, panie Muffinie!

Obraz
Autor:

Wydane przez
Wydawnictwo EneDueRabe

Jesteśmy dziećmi, doroślejemy, starzejemy się, umieramy. I choć zdajemy sobie sprawę z nieuchronności tego procesu i jego finału trudno wciąż nam rozmawiać o śmierci. Szczególnie trudno, gdy przychodzi czas, w którym musimy wyjaśnić dziecku dlaczego ukochana osoba lub ukochane zwierzątko odeszły.

Książka „Żegnaj, panie Muffinie!” może okazać się bardzo pomocna w trudnych sytuacjach. Jej bohaterem jest siedmioletnia świnka morska, Pan Muffin, który z racji zaawansowanego wieku coraz częściej wspomina dobre chwile z przeszłości – wspaniałą żonę, szóstkę udanych dzieci, młodość pełną sił i energii. Z wiekiem Muffinowi jest coraz trudniej się poruszać i coraz silniej czuje się osamotniony – Wiktoria umarła, a dzieci założyły własne rodziny.
Pan Muffin żył dobrym życiem - miał rodzinę, ma dom, skrzynkę pocztową, otrzymuje listy i smakołyki. Docenia swoje szczęście, ale jest już nieco zmęczony życiem. 

„Żegnaj, panie Muffinie!” to przepiękna czuła opowieść ucząca dzieci, ale i dorosłych, rozmawiania o starości i śmierci.
Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Autor:
Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/
7 komentarzy
Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Autor:
Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...
11 komentarzy
Czytaj dalej »

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Autor:
Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...
6 komentarzy
Czytaj dalej »