Przejdź do głównej zawartości

Patricia Highsmith. Księga zemsty dla miłośników zwierząt.


Wydane przez
Oficynę Literacką
Noir Sur Blanc

Książka Patricii Highsmith zapierała mi dech. Każde z opowiadań, już od pierwszych stron, zwiastowało nieuchronny koniec człowieka, dla którego zwierzę stało się katem. Inaczej, niż choćby w informacjach podawanych w serwisach miau.pl czy dogomania.pl, w tekstach autorki zwierzęta mają siłę, a mając okazję – mszczą się na swoich oprawcach (lub bronią się przez zrobieniem sobie krzywdy). 

Patricia Highsmith w opowiadaniach zadaje pytanie: kto jest bardziej ludzki? Kot, którego kochanek właścicielki chce zabić, czy ów kochanek? Szczur, któremu wyłupiono oko i zmiażdżono łapkę, czy dzieci , które zrobiły to dla zabawy? Kto jest bestią?

Napięcie towarzyszące mi podczas lektury nie zniknęło jeszcze długo po jej zakończeniu. Dziwność tekstów Patricii Highsmith i jej sposób pisania, w którym stwarza wrażenie, iż stała się powiernicą zwierzęcych nieszczęść i emocji są przerażająco realistyczne.

Przeczytajcie, jestem ciekawa jakie w Was ta książka wywoła emocje, jakie struny poruszy...

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...