Przejdź do głównej zawartości

Przytulanki czyli wierszyki na dziecięce masażyki. Opracowała Marta Bogdanowicz.



Wydane przez
Wydawnictwo Harmonia

Nigdy nie myślałam, że połączenie poezji i masaży jest rzeczą możliwą i na dodatek przyjemną. Marta Bogdanowicz przekonała mnie, że podczas czytania dziecku można pogłębić więź, właśnie przez dotyk.

W przepięknie ilustrowanej książeczce znajdziemy teksty znanych poetów (Brzechwy, Tuwima), ale i takich, którzy są znani nieco mniej. Niektóre z tekstów to funkcjonujące w naszej świadomości kulturowej wyliczanki, czterowersowe tekściki, których słowa możemy zilustrować dotykiem.

Układ każdego z wierszy, bez względu na jego długość, jest podobny (vide zdjęcie). Większą czcionką wydrukowano wiersz, mniejszą podpowiedzi, jak podczas recytacji/czytania masować dziecko. Znajdziemy tu zatem propozycję głaskania, stukania w plecy dziecka, zachętę do przytulania. Są także wiersze, które pomogą dziecku w nauce schematy własnego ciała. Rodzice udając dłońmi skaczące kotki, padający deszcz, wędrujące ociężale słonie, czy biegnące panie na szpileczkach pobudzają wrażliwość dziecka łącząc to z czułością jaką podczas wspólnych zabaw mogą mu okazać, a także z , jakże potrzebnym dzieciom do dobrego rozwoju, głośnym czytaniem/recytacją.

„Przytulanki...” zostaną zapakowane, by znaleźć się pod choinką. Tylko komu je sprezentować – Helence czy jej Mamie?;)

Komentarze

Anonimowy pisze…
Ja nie mam dzieci, ale ze względu na zainteresowania zawodowe przeglądałam tę książkę i uważam, że jest świetna, zwłaszcza dla rodziców i ich małych dzieci :)
Monika Badowska pisze…
Cieszę się, że nie tylko mnie zachwyciła:)
Anonimowy pisze…
napisałaś hurtem tyle notek- od czego by tu zacząć komentowanie?
Pilipiuka dzięki Tobie mam w planach, od dawna wisi w schowku, ale pytanie tylko- kiedy? Bo w bibliotece jest, wystarczy upolować. A drugi tom wydał mi się równie zachęcający, co pierwszy.
Kolację z Anną Kareniną mam na półce i chcę się za to wziąć już jutro, bo kończę Łaskawych. Zobaczymy, czy będę miała podobne odczucia. Książek o podobnej tematyce czytałam już sporo i rzeczywiście, są dość schematyczne.
Co tam jeszcze?
A! Łopuszańska- ja się bardzo emocjonowałam nad tą książką. Byłam zła i na matkę i na córkę. Że tak nie potrafią ze sobą rozmawiać, ale w sumie obie rozumiałam.
No i to chyba wszystko? Literatury dziecięcej nie czytam, więc się nie wypowiadam:)
Anonimowy pisze…
no i błąd- Łopińska, nie Łopuszańska!!!
A jeszcze Bluszcz- kupiłam dwa pierwsze numery i dobrze, że po trzeci nie poleciałam:)
Monika Badowska pisze…
Kalio,
nazbierało mi się przez 2-3 dni;)
Upoluj Pilipuka, bo ciekawa jestem Twoich wrażeń:)
"Kocację..." recenzuj, będę czekała:)
Ksiażka Justyny Łopińskiej robi naprawdę wrażenie.
A Kota Filemona nie oglądałaś?
Anonimowy pisze…
...parę dni człowieka nie ma - za
przeproszeniem - w sieci , a tu
tyyyle nowych postów...
Co ja będę gadał -
po prostu biorę się za czytanie ;).
Anna pisze…
Mamy tę książeczkę i korzystamy. Wierszyki fajne ale ilustracje, moim zdaniem, koszmarne.
Anonimowy pisze…
Bardzo fajna książka. Super zabawa z dzieckiem. Tylko zgadzam się z Anną ilustracje są ponure, mało zachęcające.

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...