Książkę Joanny Chmielewskiej podarował mi Mikołaj, za co bardzo Mikołajowi dziękuję:)
Chęć posiadania siódmego tomu autobiografii Joanny Chmielewskiej był naturalną konsekwencją posiadania poprzednich sześciu oraz większości książek tejże autorki.
"Okropności" opisywane przez Chmielewską to śmierć, inwazja ślimaków i jeży, uprzykrzanie życia przyjaciołom i cóż tu kryć - umykająca sprawnośc fizyczna. Autorka przedstawia owe dopusty w sposób sobie przynależny - z drapieżną ironią, humorem, ale i rzetelna złością w chwilach ku złości przeznaczonych.
Gdyby się poupierać można by wysnuć wniosek, że ta książka jest kolejnym przykładem na to, iż autorka odcina kupony od własnej popularności i wydaje kolejne utwory wierząc, że cokolwiek byleby sygnowane jej nazwiskiem się sprzeda. No i sie sprzedaje, ale u mnie pozostawia niesmak; mam bowiem świadomość, że ktoś traktuje mnie mocno niepoważnie.
Bez względu na to, co powyżej - Mikołajowi dziękuję raz jeszcze:)
Komentarze
no własnie - ostatnio w pisaniu Chmielewskiej jest nieco mniej śmiesznie. Ale może to wiek? Doświadczenia?