Wydane przez
Wydawnictwo Egmont
Ola to dziewczynka o jakich zwykło się mówić „żywe srebro”; wszędzie jej pełno, jest hałaśliwa, ma kłopoty z koncentracją i bywa zanadto porywcza. Łukasz jest jej przeciwieństwem – nie umie jeździć na rowerze, najchętniej czas wolny spędzałby na czytaniu, fascynuje go świat pająków. Tych dwoje łączy znajomość ich mam i jak się okazuje wspólna klasa.
Autorka barwnie opowiada o trudnej z początku przyjaźni dziewczynki i chłopca. Z wyczuciem, gdy owa znajomość od niechęci ewoluuje w stronę sympatii i miłości. Dzieci, które należało nakłaniać, by chciały wspólnie spędzać czas, trzeba rozdzielać od siebie drastycznymi środkami.
Niezbyt dobrą ocenę wystawa Ewa Nowacja matkom Oli i Łukasza. Zgorzkniałe po rozwodach kobiety, z potrzebą zawładnięcia całym życiem swoich dzieci i - w przypadku mamy Oli – również życiem swojej matki, niszczą to, co narodziło się między ich dziećmi, doszukując się w ich uczuciu zgorszenia, zepsucia i czynów, jakie nie należą jeszcze do obszaru zainteresowań dzieci w opisywanym wieku. Matka Oli dąży i do tego, by w swojej mamie – będącej już na emeryturze i mogącej dysponować własnym czasem wedle upodobań – wzbudzić poczucie niestosowności (starsza pani i komputer), czy wręcz śmieszności (nowe znajomości).
Ciekawa jestem bardzo jak dzieci, do których przecież ta książka jest skierowana – zrozumieją opowieść Ewy Nowak. We mnie lektura „Pajączka na rowerze” obudziła wiele emocji.
Komentarze