Miałam wczoraj przyjemność uczestniczyć w spotkaniu Wojciecha Tochmana z czytelnikami. Spotkanie zorganizowała Biblioteka im. Cypriana Kamila Norwida, za co gorąco dziękuję pracownikom tejże biblioteki, a szczególnie Pani Aleksandrze, moderatorce spotkań DKK.
Wojciech Tochman to człowiek, który myśli zanim odpowie na pytanie czytelnika. Który nie waha się dopytać owego czytelnika o coś, czego nie zrozumiał w pytaniu czytelnika. Człowiek, który mówi, że zna swoje miejsce w szeregu i nie wyobraża sobie pisania reportaży o świecie, w którym wszystko jest dobre, bo nawet najszczęśliwsi ludzie kiedyś zachorują i umrą, a to już odbarwi cukierkowatość opisywanego świata. Tochman uważa, że jego powinnością jest opowiadanie o tym, jak krzywdzą siebie wzajemnie ludzie i budzenie w nas poczucia, że każdy może coś zrobić dla innych. Że można napisać list, przeprowadzić lekcję, wysłać pieniądze, że… Możliwości jest wiele, trzeba jedynie by nam się chciało. By chciało nam się dostrzec innych ludzi i zrozumieć, że ich los powinien nas obchodzić.
Wojciech Tochman opowiedział o swoich planach. Podjął już prace zmierzające do zebrania materiałów wiodących do powstania reportażu nt. masakry w Ruandzie. Chciałby, aby książka jaką planuje napisać stanowiła wraz z „Jakbyś kamień jadła” pewien cykl będący zapisem tego, co dzieje się w świecie ogarniętym wojną tuż po tym, jak reporterzy wszelkich stacji telewizyjnych i gazet opuszczają ów świat w poszukiwaniu kolejnej wojny, a na miejscu zostają ludzie, którzy muszą odnaleźć sposób na życie po tragedii.
Bardzo się cieszę, że byłam na tym spotkaniu. A do Wojciecha Tochmana nabrałam wiele sympatii i szacunku.
P.S. Dziękuję za udostępnienie zdjęć.
Komentarze
Po drugie mam też okazję by podziękować za recenzję "Jakbyś kamień jadła", bo dzięki niej przeczytałam tę książkę. Niezwykłą.
Nie wiem, czy trafiłabym na nią bez Twojej pomocy :) Niniejszym dziękuję.
:)
proszę:)