by książki przeczytane rosły w stos, a ich recenzje nie chciały powstać. Ale dziś - obiecuję sobie - powstaną. Zatem będą to wrażenia po lekturze książek: "Ta, którą niegdy nie byłam" Majgull Axelsson, "Do serca przytul psa" Doroty Sumińskiej, "Miś zwany Paddington" Michaela Bonda (wszak wczoraj był Światowy Dzień Pluszowego Misia), "Zatoka trujących jabłuszek" Moniki Szwai. Sił porannych wystarczyło mi jedynie na Kathy Reichs, ale po pracy usiądę do kolejnego pisania:)
Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...
Komentarze
napiszę dziś:) Choć już teraz mogę powiedzieć, że "Dom Augusty" i "Kwietniowa czwarownica" zrobiły na mnie większe wrażenie.
jak widzisz udało mi się ową niechęć pokonać:)