Przejdź do głównej zawartości

Astrid Lindgren, Ilon Wokland. Pewnie, że Lotta umie prawie wszystko.


Wydane przez
Wydawnictwo Zakamarki
www.zakamarki.pl

Pięcioletnia Lotta nie zraża się tym, że ktoś powątpiewa w jej umiejętności. Ona przecież jest już duża i umie prawie wszystko. Co to jest to prawie wszystko?

Lotta umie pomagać chorym ludziom, umie zjeżdżać slalomem kręcąc właściwie pupą (ale tylko z małej górki), umie kupić gazetę, gwizdać i umie też zrobić coś, co sprawi, że święta rodziny Lotty będą szczęśliwe.

Dziewczynka wzbudziła moją sympatię. Jest dzielna i w bardzo przekonana o swojej dorosłości. To, że czasami coś jej się myli, że czasami niektóre rzeczy udają się jej mniej niż inne, te,które udają się bardziej, nie powinno nikogo dziwić – dzieje się tak nie tylko pięciolatkom;)

Podoba mi się samodzielność Lotty i to, że dziewczynka wie, iż osoby chore należy odwiedzać i się o nie troszczyć, wie wiele o tym, co dzieje się wkoło niej, szanuje swojego pluszowego przyjaciela.

Myślę, że książka „Pewnie, że Lotta umie prawie wszystko” jest doskonałym prezentem na zbliżające się Mikołajki.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe